Abeed Azad

"നമ്മുടെ മനസ്സ് എന്ത് കാണണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നോ അതേ നമുക്ക് കണ്ണുകളിലൂടെ കാണാനാവൂ.എന്നാൽ ഞാനിപ്പോൾ ഗൗരവിനെ കാണുന്നത് എന്റെ ചിന്ത എപ്പോഴും അവനെക്കുറിച്ച് ആയതുകൊണ്ടാവുമോ അതോ അവൻ ഇപ്പോഴും ഇവിടെയുണ്ടോ.?"



🔻Story Line🔻
ഡോക്ടർ ആവണമെന്ന അതിയായ ആഗ്രഹത്തോടെയായിരുന്നു അവൻ ആ കോളേജിലേക്ക് വന്നത്.എന്നാൽ ആദ്യം നേരിടേണ്ടി വന്നത് റാഗിംഗ് ആയിരുന്നു.തന്റെ സഹപാടികൾക്കൊപ്പം സിനിയേഴ്സിന്റെ കനത്ത റാഗിംഗിന് ഇരയാവുമെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ പ്രതികരിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റു വഴിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അതോടെ സിനിയേഴ്സിന്റെ കണ്ണിലെ കരടായി മാറി അഭിമന്യു.ഹോസ്റ്റലിലും മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് ശല്യം തുടങ്ങിയതോടെ അവന് ഹോസ്റ്റലികെ ആ ആളൊഴിഞ്ഞ റൂമിലേക്ക് താമസം മാറ്റേണ്ടി വന്നു അവന്. റൂം നമ്പർ 404ലേക്ക്.
3 വർഷം മുൻപ് അവിടെ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത വിദ്യാർഥിയായിരുന്നു ഗൗരവ്.അതിനുശേഷം ആരും ആ മുറിയിൽ താമാസിക്കാൻ ധൈര്യം കാട്ടിയിട്ടില്ല.എന്നാൽ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളിൽ താൽപര്യമില്ലായിരുന്ന ഗൗരവിന് അതൊരു വിഷയമായിരുന്നില്ല.കൂടെ പ്രൊഫസ്സർ അനിരുദ്ധിന്റെ പിന്തുണ കൂടിയായപ്പോൾ അവന് അതൊരു ധൈര്യമായി.അങ്ങനെ അവനവിടെ താമസമാക്കുന്നു.തുടർന്നുണ്ടാവുന്ന സംഭവവികാസങ്ങളാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ഇതിവൃത്തം.
🔻Behind Screen🔻
Prawaal Ramanന്റെ കന്നിസംരംഭം.Prawaal Raman തിരക്കഥയെഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രമാണ് 404.ആദ്യ ചിത്രത്തിന് വേണ്ടി വ്യത്യസ്തമായ ഒരു പ്രമേയമാണ് സംവിധായകൻ തിരഞ്ഞെടുതിരിക്കുന്നത്.
വെറുമൊരു പ്രേതകഥയായി ആദ്യം തോന്നുമെങ്കിലും ഒരേ രീതിയിൽ കൊണ്ടുപോവാനല്ല സംവിധായകൻ ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്.ആ വിശ്വാസങ്ങൾക്ക് മേൽ ഒരു സൈക്കോളജിക്കൽ അപ്പ്രോച്ച് നടത്തുകയാണ് സംവിധായകൻ.മെഡിക്കൽ കോളേജിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് കഥ പറഞ്ഞ് പോവുന്നത്.ഒരു മസാല ചേരുവകളും ഇല്ലാതെ തന്നെ നേരിട്ട് കഥയിലേക്ക് കടക്കുകയാണെന്നതും ചിത്രത്തെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നു.
റാഗിംഗ് ഒരു കേന്ദ്ര വിഷയമായി കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട് സംവിധായകൻ.അതിൽ നിന്ന് പല ഘട്ടങ്ങളിലൂടെ ഹൊറർ സ്റ്റോറിയിലേക്ക് ചിത്രം കടക്കുന്നു.ചിത്രത്തിന്റെ ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് ആദ്യം മുതൽക്കേ ആ വിധത്തിലാണ്.എന്നാൽ പേടിപ്പിക്കുന്ന രംഗങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല ചിത്രത്തിൽ.പകരം മുഴുവൻ സമയവും ഒരു ഡാർക്ക് മൂഡ് കൊണ്ടുവരാൻ മാത്രമാണ് ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്.അതിൽ വിജയിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലല്ല അവതരണമെങ്കിലും മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല.ആദ്യം മുതലെ ഒരേ താളത്തിലാണ് അവതരണം.ഇത്തരം വിഷയം കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ അതൊരു പോരായ്മയാണ്.
പല ഘട്ടങ്ങളിലും തിരക്കഥയിലെ ദുർബലത കാണാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്.കുറെ സംശയങ്ങൾക്കും വകവെക്കുന്നു അത്തരം സന്ദർഭങ്ങൾ.അന്ധവിശ്വാസങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിൽ തന്റേതായ ഒരു നിഗമനം കാണികൾക്ക് മുന്നിൽ വെക്കുകയാണ് സംവിധായകൻ.അവയൊന്നും നിലനിൽക്കുന്നില്ല എന്ന കാഴ്ചപ്പാടാണ് സംവിധായകനുള്ളത്.എന്നാൽ ക്ളൈമാക്‌സിൽ ആ നിമിഷം വരെ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച ആശയങ്ങൾക്ക് ഒരു വലിയ വിള്ളൽ വീണത് പോലെയായിരുന്നു.ഒരു opeൻ-ended ക്ലൈമാക്സ് വേണ്ടിയിരുന്നില്ല ഈയൊരു ചിത്രത്തിന്.അതിന് മുൻപെ ഫിനിഷ് ചെയ്യാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നിട്ടും വീണ്ടുമൊരു കൂട്ടിച്ചേർക്കൽ കൂടിയായത് ചിത്രത്തിനെ പിന്നോട്ട് വലിച്ചു എന്ന് പറയാതെ വയ്യ.അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ ഇങ്ങനെയും നിലനിൽക്കാം എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിലേക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നു ചിത്രത്തിന്റെ പൂർണ ആശയം.
ആദ്യസംരംഭത്തിൽ ഇങ്ങനെയൊരു പ്രമേയം കൈകാര്യം ചെയ്തതിൽ പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നു.എന്നാൽ ഒരു പൂർണതയിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചില്ല.
🔻On Screen🔻
കേന്ദ്രകഥാപാത്രമായ അഭിമന്യുവിനെ Rajvir Arora അവതരിപ്പിച്ചു.ശരാശരിയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയ പ്രകടനമായിരുന്നു രജ്‌വിറിന്റേത്.പ്രൊഫസർ അനിരുദ്ധായി Nishikanth Kamath മികച്ച പ്രകടനം കാഴ്ച വെച്ചു.നിർണായക വേഷമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ചത്.Imaad Shah, Tisca Chopra തുടങ്ങിയവരും തങ്ങളുടെ വേഷങ്ങൾ ഭംഗിയാക്കി.
🔻Music & Technical Sides🔻
ഒരുതരത്തിൽ ചിത്രത്തിന്റെ ആസ്വാദനത്തിന് ഭംഗം വരുത്തിയത് സാങ്കേതിക മേഖലയിലെ പോരായ്മകളാണ്.പശ്ചാത്തലസംഗീതം ശരാശരിയിൽ മാത്രമൊതുങ്ങി.ചിലയിടങ്ങളിൽ മാത്രം മികച്ചുനിന്നു.ഛായാഗ്രഹണം നന്നായിരുന്നു.ചിത്രത്തിന്റെ കളർ ടോൻ ഒരു തരത്തിൽ പ്രമേയത്തിന് പിന്തുണയേകുന്നതും മറ്റൊരു തലത്തിൽ സിനിമയുടേതായ ഒരു ക്വാളിറ്റിയിൽ നിന്ന് പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്നതുമായി തോന്നി.എഡിറ്റിങ് പൂർണ പരാജയമായിരുന്നു.കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും മോശമായി തോന്നിയ ഘടകം എഡിറ്റിങ്ങാണ്. 'അടുത്ത നിമിഷം' എന്ന് തോന്നിക്കേണ്ട സന്ദർഭങ്ങളിൽ 'അടുത്ത രംഗം' എന്ന് തോന്നിക്കും വിധമാണ് എഡിറ്റിങ്.
🔻Final Verdict🔻
നല്ലൊരു പ്രമേയത്തെ അതിന്റെ പൂർണതയിലെത്തിക്കാതെ അലസമായി കൊണ്ട് മുഴുവിപ്പിച്ച ചിത്രം.ആദ്യസംരംഭത്തിൽ വളരെ പോരായ്മകൾ പ്രകടമാകുന്നുണ്ട്.ഫാസ്റ്റ് പേസിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും പ്രേക്ഷകനെ കാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എന്തൊക്കെയോ ചിത്രത്തിലുണ്ട്.ഒരു ഹൊറർ ചിത്രം എന്ന രീതിയിൽ സമീപിച്ചാൽ നിരാശയായിരുക്കും ഫലം.അതല്ലാതെ ഒരു തവണ കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു ചിത്രമായി മാത്രം കണക്കാക്കാം 404.
My Rating :: ★★½

"രാഷ്ട്രീയം ഒരു ചതുരംഗക്കളിയാണ്.എതിരാളിയുടെ നീക്കങ്ങൾ മുൻകൂട്ടി പ്രവചിച്ച് അതിനെതിരെ കരുക്കൾ നീക്കുന്നവനാരോ അവനാണ് വിജയി.എന്നാൽ സ്ലോവേനിന്റെ കാര്യത്തിൽ അവളുടെ നീക്കങ്ങൾ മുൻകൂട്ടി പ്രവചിക്കുക ചില സമയത്ത് അസാധ്യമെന്ന് തോന്നിപ്പോവും"


🔻Story Line🔻
രാജ്യത്തെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ലോബിയിസ്റ്റ് ആണ് സ്ലോവേൻ.ഓരോ ബില്ലുകൾക്കെതിരെയും അനുകൂലിച്ചും ഉയർന്നുവരുന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങളെ തങ്ങളുടെ ഉപഭോക്താവിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് കാര്യങ്ങൾ അവർക്ക് അനുകൂമാവുന്ന രീതിയിൽ അവരുടെ ദിശയിലേക്ക് തിരിച്ച് വിടുക.അതിന് വേണ്ടി ഏതറ്റം വരെയും പോവാൻ സ്ലോവേൻ മടിക്കാറില്ല.തന്റെ വിജയവും റെപ്യുട്ടെഷനും മാത്രമാണ് അവൾക്ക് വലുത്.
ആയിടക്കാണ് അമേരിക്കയിൽ Heaton-Harris ബിൽ നടപ്പിലാവാൻ പോവുന്നു എന്ന വാർത്ത പ്രചരിക്കുന്നത്.ജനങ്ങളുടെ കൈകളിലെ തോക്കുകൾ പരമാവധി ഉപഭോഗം കുറക്കുക.അത് മൂലമുള്ള ക്രൈമുകൾ കുറക്കുക.ഇതായിരുന്നു ബില്ലിന്റെ ഉദ്ദേശം.ആ സമയത്താണ് ഒരു പ്രമുഖ തോക്ക് നിർമാണ കമ്പനി സ്ലോവേനേ കാണാൻ ചെല്ലുന്നത്.അവർക്ക് ഒരു ആവശ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.ബില്ലിനോടുള്ള അനുകൂല തരംഗം അതിനെതിരെയാക്കുക.
ശ്രമകരമായ ധൗത്യമാണെങ്കിലും ഒരു വെല്ലുവിളി പോലെ സ്ലോവേൻ ഏറ്റെടുത്തു.ആയിടക്കാണ് അനുകൂല തരംഗത്തെ പിന്തുണക്കുന്ന Rodolfo Schmidt അവളെ കാണാൻ ഇടയാകുന്നത്.തുടർന്നുള്ള സംഭവവികാസങ്ങളാണ് ചിത്രം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്.
🔻Behind Screen🔻
Jonathan Pereraയുടെ തിരക്കഥയിൽ John Madden സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രമാണ് Miss Sloane. അമേരിക്കയിലെ അഴിമതിയിൽ മുങ്ങിയ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മുഖം വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരികയാണ് ചിത്രത്തിലൂടെ സംവിധായകൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.
രാഷ്ട്രീയം ഒരു ലഹരിയാണ്.ഒരാളെ എന്ത് വൃത്തികേടും ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരുതരം മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന ലഹരി.ചിത്രം മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നത് അമേരിക്കൻ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഒരു വശമാണ്.ജയം എന്നത് മാത്രം മുന്നിൽ കണ്ട് പണിയെടുക്കുന്ന സ്ലോവേൻ ഒരു പ്രതീകവും.രാഷ്ട്രീയമെന്ന ചതുരംഗക്കളിയിൽ എതിരാളികളുടെ നീക്കങ്ങളെ കവച്ചുവെക്കുന്ന നീക്കങ്ങൾ നടത്തുന്നവർക്കെ വിജയമുള്ളൂ.അതിന് ഏതറ്റം വരെയും പോവാൻ മടിക്കാത്തവളാണ് സ്ലോവേൻ.തന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്നവർക്ക് പോലും അവളുടെ നീക്കങ്ങൾ അവസാന നിമിഷം വരെ അറിയാൻ സാധിക്കില്ല.വിജയം അവൾക്കൊരു ഭ്രാന്തായി മാറുമ്പോൾ ജയിക്കാൻ ഞാൻ എന്ത് വൃത്തികെട്ട കളിയും കളിക്കും എന്ന നിലപാടാണ് അവളുടേത്.
ബിൽ പാസ് ആക്കുന്നത് സേനറ്റർമാരുടെ വോട്ടിങ്ങിലൂടെയാണ്.അപ്പോൾ ലോബിയിസ്റ്റുകളുടെ ജോലി പരമാവധി സെനറ്റർമാരെ അവരുടെ പാതയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരിക എന്നതാണ്.സ്ലോവേനിന്റെ തന്ത്രങ്ങൾ പലപ്പോഴും ഒരു പൂട്ടാണ്. മറ്റാർക്കും അവ മറികടക്കാൻ സാധ്യമല്ല.അതിന് കരുവാക്കുന്നത് ആരെയാണെന്നും ആർക്കും അറിയാൻ സാധിക്കില്ല.ഒരു താഴ്‌ച്ച ഉണ്ടായാൽ അടിപതറാതെ അതിനെതിരെ മറ്റൊരു നീക്കം പ്രയോഗിക്കാനുള്ള കുശാഗ്രബുദ്ധി അവളിൽ ആവോളമുണ്ട്.പല ഘട്ടങ്ങളിലും നമുക്ക് അത് കാണാൻ സാധിക്കും.സെനറ്റർമാരെ വരുതിയിലാക്കാൻ എന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് കാണുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ നമ്മളിൽ ആശ്ചര്യവും എന്നാൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ അമർഷവും തോന്നും.സ്വാർഥതയുടെ പര്യായമാണ് ഒരുതരത്തിൽ സ്ലോവേൻ.
വളരെ നല്ല രീതിയിൽ ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പൊളിറ്റിക്കൽ ത്രില്ലറാണ് ചിത്രം.ഓരോ നീക്കങ്ങളും നമ്മൾ ആകാംഷയോടെ കാത്തിരിക്കും വിധമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ അവതരണം.വോട്ടിങ് നിലയുടെ ഉയർച്ച-താഴ്ച്ചകൾ കാണുമ്പോൾ അടുത്തതെന്ത് എന്ന് നമ്മെ എപ്പോഴും ചിന്തിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥയും മികച്ച ആഖ്യാനവും ചിത്രത്തെ താങ്ങിനിർത്തുന്നു.കൂടെ അഭിനേതാക്കളുടെ പ്രകടനവും.
🔻On Screen🔻
സ്ലോവേൻ ആയി സ്ക്രീനിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നത് Jessica Chastain ആണ്.കരുത്തുറ്റ പ്രകടനമായിരുന്നു ജെസിക്കയുടേത്.അപാര സ്ക്രീൻ പ്രസൻസും ഡയലോഗ് ഡെലിവരിയും.മറ്റുള്ളവരെല്ലാം ജെസിക്കക്ക് മുന്നിൽ ഒന്നുമല്ല എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കും വിധമാണ് കഥാപാത്ര സൃഷ്ടി.
Mark Strong, Alison Pill, Jake Lacy, John Lithgow തുണ്ടങ്ങിയവരും തങ്ങളുടെ വേഷങ്ങൾ മികച്ചതാക്കി
🔻Music & Technical Sides🔻
ചിത്രത്തിന്റെ ആഖ്യാനത്തിനനുസരിച്ച് ഓരോ നിമിഷവും ചടുല വേഗത നൽകുന്ന പശ്ചാത്തലസംഗീതമാണ് ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്.സന്ദർഭങ്ങൾക്ക് വേഗത നൽകാൻ സംഗീതം നല്ലൊരു പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.ക്യാമറ വർക്കുകൾ ചിത്രം ആവശ്യപ്പെടുന്ന രീതിയിൽ ഭംഗിയായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
🔻Final Verdict🔻
അനുദിനം ശ്രദ്ധയാർജിക്കുന്ന പ്രമേയത്തിന്റെ മികച്ച രീതിയിലുള്ള ആവിഷ്കാരം.ഓരോ നിമിഷം കഴിയുമ്പോഴും കാണികളിൽ ആകാംഷ ജനിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് തിരക്കഥ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്.ആയതിനാൽ തന്നെ കണ്ട് തുടങ്ങിയാൽ ഒറ്റയിരിപ്പിന് കണ്ട് തീർക്കാൻ പാകത്തിന് വേഗതയിൽ തയാറാക്കിയിരിക്കുന്ന ചിത്രം ഒരു നിമിഷം പോലും ബോറടിപ്പിക്കില്ല.നല്ലൊരു പൊളിറ്റിക്കൽ ത്രില്ലർ എന്ന രീതിയിൽ ധൈര്യമായി സമീപിക്കാം സ്ലോവേനെ.
My Rating :: ★★★½

ഞങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് ഒരു കുഴപ്പമുണ്ട്.ഞങ്ങൾ അതിരുകളില്ലാത്തെ സ്വപ്നം കാണും.അവയെല്ലാം നടന്നുകാണുന്ന ഒരു വേളക്കായി കാത്തിരിക്കും.എന്നാൽ പ്രായം, മതം, ലിംഗം തുടങ്ങിയ ന്യായീകരണങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർ നിരത്തുമ്പോൾ തകരുന്നത് ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളുമാണ്"


🔻Story Line🔻
റോസിയിലൂടെയാണ് ചിത്രത്തിന്റെ കഥ മുന്നോട്ട് പോവുന്നത്.എന്നാൽ റോസി ഒരുവളല്ല.എല്ലാ സ്ത്രീകളിലും ഒരു റോസിയുണ്ട്. നാല് തരം റോസിമാരെയാണ് ചിത്രം കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഉഷാജി, ലീല, ഷിരീൻ, രഹന.
എല്ലാവർക്കും അവരുടേതായ സ്വപ്നങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളുമുണ്ട്. അവയിലൂടെയാണ് ചിത്രം പുരോഗമിക്കുന്നത്.
🔻Behind Screen🔻
Alankrita Shrivastava തിരക്കഥയെഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രം.പല ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലുകളിലും പ്രദർശനം ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ ഗംഭീര റെസ്പോൺസും അംഗീകാരങ്ങളും ചിത്രം നേടിയിരുന്നു.അത്ര മേൽ പ്രസക്തിയുള്ള ഒരു പ്രമേയം ആയിരിക്കണം ചിത്രം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതെന്ന ബോധ്യം ആദ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നു.പ്രധാനമായും നാല് ചോദ്യങ്ങളാണ് തന്റെ കേന്ദ്രകഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ സംവിധായിക ഉയർത്തുന്നത്.
1. അമ്പത് കഴിഞ്ഞ സ്ത്രീകൾക്ക് ലൈംഗികമോഹങ്ങൾ ആയിക്കൂടെ.?
ഭർത്താവ് മരിച്ചതിന് ശേഷം ഏകാന്തജീവിതം നയിക്കുകയാണ് ഭുവാജി അഥവാ ഉഷ.പ്രായത്തിന്റെ ബഹുമാനം എല്ലാവരും ഭുവാജിക്ക് നൽകുന്നുണ്ട്.അവർ താമസിക്കുന്ന ബിൾഡിങ്ങിലെ എല്ലാവരെക്കാളും ഒരു അധികാരം ഭുവാജിക്കുള്ളത് പല രംഗങ്ങളിലൂടെയും നമുക്ക് കാണാം.എന്നാൽ അത് പലപ്പോഴും ഒരു വിലങ്ങ്തടിയാവുന്നുണ്ട് ഭുവാജിക്ക്.ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ ഒളിച്ച് ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു സ്ത്രീയായി ഉഷാജി മാറുന്നു.ഒരിക്കൽ വായനയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ഭുവാജിക്ക് ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനോട് തോന്നുന്ന ആകർഷണം അവിചാരിതമായ പല സംഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്ന് തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലീകരിക്കാൻ ഒരു പാലമാവുന്നുണ്ട് ഭുവാജിക്ക്.സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം വെളിപ്പെടുത്താതെ ഫോണിലൂടെ ലൈംഗികസംഭാഷണം നടത്തി തൃപ്തിനേടുന്ന ഭുവാജിയെ നമുക്ക് കാണാം.മുടി നരച്ചവരെ പറ്റിയുള്ള സമൂഹത്തിന്റെ പൊതുവായ ഒരു കൺസപ്റ്റിൽ നിന്ന് മാറി ചിന്തിക്കുവാനുള്ള സംവിധായികയുടെ ഒരു കരുവാണ് ഭുവാജി.
2. ഭർത്താവിന്റെ ലൈംഗികതാല്പര്യം പൂർത്തീകരിക്കുവാനുള്ള ഒരു യന്ത്രം മാത്രമാണോ ഭാര്യ.?
പ്രവാസജീവിതം മതിയാക്കിവന്ന ഭർത്താവിന്റെ ലാളനയും സ്നേഹവും കൊതിക്കുന്ന ഒരുവൾ.മൂന്ന് കുട്ടികളുടെ ഉമ്മയാണ് ഷിരീൻ.ഭർത്താവിന്റെ ആഗ്രഹപൂർത്തീകരണത്തിനായി തന്റെ ശരീരം അർപ്പിക്കുന്നവൾ.എന്നാൽ സ്വന്തമായി ജോലി ചെയ്ത് ഭർത്താവിന് ഒരു താങ്ങായി നിൽക്കണമെന്ന് അവൾക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്.അതിഷ്ടമല്ലാത്ത ഭർത്താവിന്റെ അറിവില്ലാതെ അവൾ ഒരു ജോലി ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്.ഓരോ തവണ ലൈംഗികബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ട ശേഷവും ഗർഭനിരോധന ഗുളിക കഴിക്കുന്നത് ശീലമാക്കിയ ഷിറിന്റെ ആരോഗ്യസ്ഥിതി അത്ര നന്നല്ല.എന്നാൽ അത് മനസ്സിലാക്കി മറ്റ് വഴികൾ സ്വീകരിക്കാനൊട്ട് ഭർത്താവ് ഒരുക്കവുമല്ല.ഒരു തരത്തിൽ അവളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി സുഖിക്കാനാണ് അയാൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്.സ്നേഹം കലർന്ന ഒരു ചുംബനം അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതെല്ലാം മറ്റൊരു സ്ത്രീക്കാണ് ലഭിക്കുന്നതെന്ന് ഷിരീൻ അറിയുമ്പോഴുള്ള അവളുടെ പ്രതികരണമാണ് ആ കഥാപാത്രത്തെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നത്.സമൂഹത്തിൽ നാം കാണാതെ പോവുന്ന ഷിറിൻമാർ നിരവധിയാണ്.
3. തന്റെ ജീവിതം എങ്ങനെയായിരിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിക്കുവാനുള്ള അവകാശം പെൺകുട്ടികൾക്കില്ലേ.?
മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തയായ ഒരുവളാണ് ലീല.ഒരുപാട് ആഗ്രഹങ്ങൾ അവൾക്കുണ്ട്.അവയെല്ലാം സഫലീകരിക്കാൻ കൂടെ പ്രായത്നിക്കാൻ ഒരു കാമുകനും.സ്വന്തമായി ജോലി ചെയ്ത് വരുമാനം ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ട് അവൾ.കാമുകനുമായി ലോകം മുഴുവൻ കറങ്ങണം.ജീവിതം അടിച്ചുപൊളിക്കണം.അതാണ് അവളുടെ മനസ്സ് മുഴുവൻ.ആ വിശ്വാസം കൊണ്ട് തന്നെ പല വേളകളിലും തന്റെ ശരീരം തനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളയാൾക് കാഴ്‌ച്ച വെക്കുന്നുണ്ട് ലീല.എന്നാൽ തന്റെ ഇഷ്ടമില്ലാതെ അവളുടെ അമ്മ മറ്റൊരു കല്യാണത്തിലേക്ക് അവളെ പിടിച്ചിടുമ്പോൾ പലവുരു അവൾ പ്രതികരിക്കുന്നുണ്ട്.എന്തിനേറെ പറയുന്നു, നിശ്ചയദിവസം അതേ വേളയിൽ അതേ വസ്ത്രത്തിൽ കാമുകനുമായി ലൈംഗികതയിൽ ഏർപ്പെടുന്ന കാഴ്ച്ച അവളുടെ പ്രതികാരാത്തെയോ അല്ലെങ്കിൽ കാമുകനോടുള്ള സ്നേഹത്തെയോ ആവും സൂചിപ്പിക്കുക.കല്യാണത്തിന് മുൻപ് തന്നെ കാമുകനുമായി രക്ഷപെടാനുള്ള പദ്ധതികളൊക്കെ സ്വയം കണക്കുകൂട്ടൽ നടത്തി തയ്യാറാക്കിയിരിക്കുകയാണവൾ. എന്നാൽ എത്ര നിർബന്ധിച്ചിട്ടും വീട്ടിൽ നിന്ന് സമ്മതം മൂളാത്തത് അവളെ കൂടുതൽ വാശികയറ്റുന്ന ഒന്നായെ അവൾക്ക് തോന്നൂ.അവളെപ്പോലെ പല സ്ത്രീകളും നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലുണ്ട്.ചിലർ സധൈര്യം മുന്നോട്ട് വരുന്നു തങ്ങളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലീകരിക്കാൻ.മറ്റ് ചിലർ പേടി കാരണം ഉൾവലിയുന്നു. സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം ത്വജിക്കുന്നു.
4. മതമെന്ന ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ ഒതുങ്ങേണ്ടതാണോ ഒരു പെണ്കുട്ടിയുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ.?
ഒരു ടിപ്പിക്കൽ മുസ്ലിം കുടുംബത്തിലായിരുന്നു രഹനയുടെ ജനനം.ബുർഖ തയിച്ച് വിറ്റ് ഉപജീവനം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു കുടുംബം.പുറത്തുപോയാൽ ബുർഖ ധരിക്കാൻ മാത്രമേ അവൾക്ക് അനുവാദം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.എന്നാൽ അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ ഒരുപാട് ഉയരത്തിലായിരുന്നു.മൈലി സൈറസിനെ പോലെ വലിയൊരു ഗായിക ആവണം.ജീവിതം എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും അടിച്ചുപൊളിക്കണം.എന്നാൽ അവയൊക്കെയും ആഗ്രഹങ്ങളായി മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നു.ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രങ്ങളും സാധാനങ്ങളും വീട്ടിൽ നിന്ന് വാങ്ങിത്തരാത്തതിനാൽ ഷോപ്പിംഗ് മാളിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിക്കേണ്ട അവസ്ഥ വരെ അവൾക്കുണ്ടാകുന്നു.തനിക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യമുള്ള കോളേജിൽ അവൾ പരിപൂർണ സ്വാതന്ത്ര്യയായി വിഹരിക്കുന്നു.പാട്ടു പാടുന്നു.ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു.എന്നാൽ വീട്ടിനുള്ളിലെ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ അവൾ ഒരു മിണ്ടാപ്രാണിയായി ഒതുങ്ങേണ്ടി വരുന്നു.
ചിത്രത്തിന്റെ നാമമായ "Lipstick Under My Burkha" ചിത്രത്തിനും അത് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയത്തിനും എത്രത്തോളം അനുയോജ്യമാണെന്ന് കണ്ടുകഴിയുമ്പോൾ ബോധ്യമാവും.ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളുമായി ലിപ്സ്റ്റിക്കിനും ബുർഖക്കും എത്രത്തോളം ബന്ധമുണ്ടെന്ന് കാഴ്‌ചയിൽ ബോധ്യമാവും.ഒരു സംവിധായിക ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ സ്ത്രീ കേന്ദ്രീകൃത വിഷയമാണ് ചിത്രത്തിലുടനീളം കൈകാര്യം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.ഹാറ്റ്‌സ് ഓഫ്..!!
ചിത്രത്തിന്റെ നരേഷൻ ആണ് കാണികളെ പിടിച്ചിരുത്തുന്നത്.കൂടാതെ സംഭാഷണങ്ങൾക്കും അതീവ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.നാല് കഥാപാത്രങ്ങളെയും ഒരു കുടക്കീഴിൽ കൊണ്ടുവന്ന് പാരലൽ ആയി നാല് പേരുടെയും ജീവിതം പറഞ്ഞ് പോവുന്നു സിനിമ.വളരെ രസകരവും ഒട്ടും ബോറടിപ്പിക്കാത്ത രീതിയിലുള്ളതുമായ കഥപറച്ചിൽ ഓരോ നിമിഷവും നമ്മെ ചിത്രത്തോട് അടുപ്പിക്കുന്നു.ഒരുവേളയിൽ എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളും കയ്യടി നേടി ചിത്രം അവസാനിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നിടത്ത് നിന്ന് വ്യതിചലിച്ച് മറ്റൊരു എന്റിങ് ആണ് സംവിധായിക കരുതിവെച്ചിരിക്കുന്നത്.എന്നാൽ അതാണ് സത്യം.അതാണ് യാഥാർഥ്യം.അതിമനോഹരമായ ക്ലൈമാക്‌സ് നമ്മിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ഒരു അനുഭൂതിയാവും ഉണ്ടാക്കുക.അവിടെയാണ് ചിത്രത്തിന്റെ മുഴുവൻ സൗന്ദര്യവും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.
എത്ര അഭിനന്ദിച്ചാലും മതിയാവില്ല Alankriti എന്ന പ്രതിഭയെ.അത്ര ധീരമായ ഒരു ചുവടുവെപ്പാണ് സംവിധായിക എന്ന നിലയിൽ നടത്തിയിരിക്കുന്നത്.അഭിനന്ദനങ്ങൾ..!!
🔻On Screen🔻
അപാര കാസ്റ്റിങ്ങ് ആണ് സിനിമയുടെ അടുത്ത പ്ലസ് പോയിന്റ്.ആരും ഒരുവട്ടം കമ്മിറ്റ് ചെയ്യാൻ മടിക്കുന്ന നാല് റോളുകൾ.പ്രത്യേകിച്ച് ഭുവാജിയുടെ റോൾ.രത്നാ പഥകിന്റെ അത്യുഗ്രൻ പ്രകടനത്തിന് നാം സാക്ഷിയാവുകയാണ് ഭുവാജിയിലൂടെ.ശരീരഭാഷയും വോയിസ്‌ മോഡുലേഷനുമൊക്കെ കഥാപാത്രത്തെ എത്രത്തോളം പൂർണയാക്കി എന്ന് കണ്ടറിയേണ്ടത് തന്നെ.ഗംഭീരം..!!
ഷിരീൻ ആയി കൊങ്കണ സെൻ ശർമ തന്റെ സ്ഥിരം ശൈലിയിൽ തകർത്തു.സെലക്ഷന്റെ കാര്യത്തിൽ മറ്റാരേക്കാളും സൂക്ഷ്മത പുലർത്തുന്ന കൊങ്കണക്ക് മറ്റൊരു മികച്ച കഥാപാത്രം കൂടി സിനിമയിലൂടെ ലഭിച്ചു.ലൈലയെന്ന തന്റേടിയായ കഥാപാത്രത്തെ ആഹന കുമാർ അടിപൊളിയാക്കി.രഹന ആയി പ്ലബിത ബോർതാക്കുറും വേഷമിട്ടു.അപാര സ്ക്രീൻ പ്രെസെൻസ് ആയിരുന്നു നാലു പേരും.സധൈര്യം തങ്ങളുടെ റോളുകൾ തിരഞ്ഞെടുത്തതിൽ അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു ഇവർ.
🔻Music & Technical Sides🔻
വളരെ നല്ല രീതിയിൽ സന്ദർഭത്തിന് ജീവനേകുന്ന തരത്തിലുള്ള പശ്ചാത്തലസംഗീതവും ഒട്ടും ബോറടിപ്പിക്കാത്ത ഗാനങ്ങളും ചിത്രത്തിന് ഗുണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.ക്യാമറ വർക്കുകളും മികച്ചതായിരുന്നു.ക്ലൈമാക്‌സ് രംഗങ്ങളിലെ BGM വളരെ ഹൃദ്യമാണ്.മികച്ച ഫീൽ സമ്മാനിക്കുവാൻ ആ രംഗങ്ങളെ സംഗീതം പിന്തുണച്ചിട്ടുണ്ട്.
🔻Final Verdict🔻
മികച്ച പ്രമേയത്തിന്റെ മികവുറ്റ ആവിഷ്കാരം.വളരെ ധൈര്യം വേണ്ടിവരുന്ന ഒരു മുന്നേറ്റത്തിന് തയാറായത്തിന് സംവിധായികക്ക് ഒരു സല്യൂട്ട്.തന്റെ ആദർശങ്ങളെയും ചിന്തകളെയും തന്റേതായ രീതിയിൽ സമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ എത്തിച്ചപ്പോൾ പിറന്നത് മികച്ചൊരു സൃഷ്ടിയാണ്.ഒരേസമയം ചിരിപ്പിക്കുകയും ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കലാമൂല്യമുള്ള ഒരു സിനിമ.ബോളിവുഡിൽ ഈ വർഷം ഇറങ്ങിയ മികച്ച ചിത്രങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ആദ്യ സ്ഥാനം ഈ ചിത്രത്തിന് തന്നെ എന്ന് അടിവരയിട്ട് പറയുവാൻ സാധിക്കും.ഗംഭീരം..!!അതിഗംഭീരം..!!
My Rating :: ★★★★½

"എന്നെക്കാൾ ഏഴ് വയസ്സ് മൂത്തതാണവൾ. എന്നിട്ടും ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ അവളോട് പ്രേമം തോന്നണമെങ്കിൽ മറ്റെന്തോ പ്രത്യേകതയുണ്ട് അവൾക്ക്.ഇനി അവളെ പറ്റി കൂടുതലറിയണം.എന്റെ പ്രേമം തുറന്ന് പറയണം"


🔻Story Line🔻
നമുക്ക് പാർക്കാൻ മുന്തിരിത്തോപ്പുകൾ കണ്ട് പ്രേമം മുളപൊട്ടിയതാണ് അവന്റെ മനസ്സിൽ.അവൻ എല്ലാ ദിവസവും കാണുന്ന ഒരു സ്വപ്നമുണ്ട്.അതിൽ വരുന്ന മുഖം അവ്യക്തമായ അജ്ഞാത സുന്ദരിയോടാണ് അവന്റെ പ്രേമം.അങ്ങനെ സ്വപ്നം കാണൽ ഗണ്യമായി വർധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
ആയിടെ നല്ല നടപ്പിന് സെമിനാരിയിൽ നിന്ന് ബോബിയെയും കൂട്ടുകാരെയും പുറത്താക്കുന്നു.രണ്ടാനമ്മയുമൊത്ത് ജീവിക്കുന്ന അച്ഛന്റെ ഫ്‌ളാറ്റിലേക്ക് അവൻ തിരിച്ച് ചെല്ലുന്നു.അവിടെ വെച്ചാണ് അവൻ മരിയയെ കാണുന്നത്.ആദ്യ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ തന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ സുന്ദരിയുടെ സ്ഥാനത്ത് അവൻ അവളെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു.
പിന്നീട് അവളെ പറ്റിയുള്ള അന്വേഷണങ്ങളാണ്.കൂട്ടിന് കുറച്ച് കൂട്ടുകാരുമുണ്ട്. എന്നാൽ അന്വേഷണങ്ങളിൽ മനസ്സിലായ പല കാര്യങ്ങളും അവന് അനുകൂലമായ കാര്യങ്ങളായിരുന്നില്ല.എങ്കിലും അവൻ അവളെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.തുടർന്ന് നടക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങളാണ് ബോബിയുടെ ഇതിവൃത്തം.
🔻Behind Screen🔻
ഷെബി ചൗഘട്ട് തിരക്കഥയെഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രമാണ് ബോബി.ടാഗ്ലൈനിൽ തന്നെ കൗതുകം നിലനിർത്തിയായിരുന്നു സിനിമ തീയറ്ററിൽ എത്തിയത്.സംവിധായകന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചിത്രം കൂടിയാണ് ബോബി.
വലിയ തരക്കേടില്ലാത്ത തുടക്കമാണ് ചിത്രത്തിന്റേത്.ചെറിയ കോമഡികളും കൗണ്ടറുകളും ആദ്യ ഭാഗങ്ങളൊക്കെ കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒന്നാക്കുന്നു.എന്നാൽ കുറച്ചങ്ങോട്ട് പോകുമ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നട്ടം തിരിയുന്നത് കാണാം.അവിടം മുതൽ ഇടവേള വരെ ലോജിക്കില്ലായ്മയെ കൂട്ടുപിടിച്ച് ചിത്രം മുന്നേറുന്നു.ഒരു തരത്തിലും വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റാത്ത പല സംഭവങ്ങളും നമ്മെ ഇളിഭ്യരാക്കി കടന്നുപോവുന്നുണ്ട് ആ സമയങ്ങളിൽ.
പിന്നീടങ്ങോട്ട് ക്ലിഷെ ആയിരുന്നു കൂട്ട്. ക്ലിഷേകളുടെ സമാഹാരമായിരുന്ന കഥയെ റബ്ബർ ബാന്റ് കണക്കെ വലിച്ച് നീട്ടി കാണികളുടെ ക്ഷമ പരമാവധി പരീക്ഷിച്ചു സംവിധായകൻ.അതിനിടെ മരുഭൂമിയിലെ മഴ പോലെ വന്ന ചില കൗണ്ടറുകൾ മാത്രമാണ് ആശ്വാസമായത്.അവസാനം കണ്ടുമടുത്ത സെന്റി സീനുകളും പ്രതീക്ഷിച്ച ട്വിസ്റ്റുകളും കുത്തിനിറച്ച് ആകെ വികൃതമാക്കി.ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ നായകന് പ്രേമമാണോ അതോ കാമമാണോ എന്ന് വരെ തോന്നിപ്പോകും.അമ്മാതിരി ചെയ്ത്താണ് ഓൻ ചെയ്യുന്നത്.ദ്വയാർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങൾ അവിടിവിടെയായി ഉണ്ടെങ്കിലും അവയുടെ അതിപ്രസരമില്ലായിരുന്നത് കൊണ്ട് അത്ര ബോറായി തോന്നിയില്ല.
സംവിധായകന്റെ ആദ്യ സൃഷ്ടിയെന്ന നിലയിൽ യാതൊരു മേന്മയും അവകാശപ്പെടാനില്ലാത്ത തട്ടിക്കൂട്ട് ചിത്രം മാത്രമാവുന്നു ബോബി.ക്ലിഷേകളും ലോജിക്കില്ലായ്മയും എല്ലാം ചേർന്ന് അവിയൽ പരുവത്തിൽ പാകപ്പെടുത്തിയ ഒന്ന്.
🔻On Screen🔻
മണിയൻപിള്ള രാജുവിന്റെ മകൻ നിരഞ്ജന്റെ ആദ്യ നായകവേഷമാണ് ബോബിയുടെ സ്ക്രീനിലെത്തിയത്.പലയിടങ്ങളിലും നാടകീയതയും കൃത്രിമത്വവും മുഴച്ചുനിൽകുന്ന പ്രകടനമാവുന്നു നിരഞ്ജന്റേത്.ഡയലോഗ് ഡെലിവറിയും അത്ര രസകരമായി തോന്നിയില്ല.മിയ തന്റെ സ്ഥിരം ഭാവങ്ങളിലൊന്നായ ശോകഭാവം ചിത്രത്തിലുടനീളം മുഖത്ത് നിന്ന് മാറ്റാതെ കൊണ്ടുനടന്നു.പാഷാണം ഷാജിയും സിനോജ് വർഗീസും ചേർന്നുള്ള നർമ്മരംഗങ്ങൾ കുറെയൊക്കെ പാളിയപ്പോൾ ചിലതൊക്കെ ചിരിയുണർത്തി.
ഷമ്മി തിലകൻ, അജു വർഗീസ്, റെയ്‌ന മാറിയ, നോബി തുടങ്ങിയവർ ചെറിയ വേഷങ്ങളിലായി വന്നുപോയി.
🔻Music & Technical Sides🔻
ദേവിക മുരളിയും റോണി റാഫേലും ചേർന്ന് ഒരുക്കിയ ഗാനങ്ങൾ യാതൊന്നും മനസ്സിൽ നിൽകുന്നതല്ല.അവിടെ കേട്ട് മറക്കുന്ന പാട്ടുകൾ.പശ്ചാത്തലസംഗീതം പലയിടങ്ങളിലും തുടർച്ചയായി ഒരേതരം തന്നെ ഉപയോഗിച്ചപ്പോൾ അത്ര സുഖകരമായിരുന്നില്ല.
ആകെ ആശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നത് പ്രശാന്ത് കൃഷ്ണയുടെ ഛായാഗ്രഹണമാണ്.ചിത്രത്തിന്റെ ഒരേയൊരു പ്ലസ് പോയിന്റും ക്യാമറയാണ്.തുടക്കം മുതലേ ക്യാമരാവർക്കുകൾ നന്നായിരുന്നു.പല മനോഹര ഫ്രയിമുകളും ഛായാഗ്രാഹകന് സൃഷ്ടിക്കാനായി.
🔻Final Verdict🔻
ക്ലിശെയും ലോഗിക്കില്ലായ്മയെയും കൂട്ടുപിടിച്ച് ഒരുക്കിയ തട്ടിക്കൂട്ട് തിരക്കഥയുടെ സ്ഥിരം കണ്ടുവരുന്ന ആവിഷ്കാരം.യാതൊരു തരത്തിലും കാണികളെ സിനിമയിലേക്ക് ആകർഷിക്കാനോ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോവാനോ സംവിധായകന് കഴിയുന്നില്ല.ഒരു പ്രതീക്ഷയുമില്ലാതെ പോയിട്ട് പോലും ചിത്രം സമ്മാനിച്ചത് സമ്പൂർണ നിരാശയാണ്.ആകെ മൊത്തത്തിൽ രണ്ടരമണിക്കൂറും നൂറ്റമ്പത് രൂപയും ഗോപി..!
My Rating :: ★☆☆☆☆

"അടച്ചുപൂട്ടലിന്റെ വക്കിലെത്തി നിന്നപ്പോഴാണ് ഇവർ പത്ത് പേരും പഠിക്കാൻ സന്നദ്ധരായി ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിലെത്തിയത്.ഇനി ഇവരാണ് സ്‌കൂളിന്റെ യശസ്സ് ഉയർത്താൻ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിലുള്ള മാർഗം"

🔻Story Line🔻
1970കളിലെ ഒരു പാഠ്യവർഷത്തിന്റെ തുടക്കം.എല്ലാ സ്‌കൂളുകളിലും കുട്ടികൾ പുതിയ ഉടുപ്പുകളും പുസ്തകങ്ങളുമായി സന്തോഷത്തോടെ ഒത്തുകൂടുന്ന സുദിനം.അങ്ങനെ എല്ലായിടത്തും സന്തോഷം അലയടിക്കുമ്പോൾ ഒരിടത്ത് മാത്രം സ്ഥിതി മറിച്ചായിരുന്നു.മുഹമ്മദിയ്യ എലമന്ററി സ്‌കൂളിൽ.
ഒരുകാലത്ത് പേരുകേട്ട സ്കൂളായിരുന്നു മുഹമ്മദിയ്യ.എന്നാൽ ഓരോ വർഷം കഴിയുന്തോറും മറ്റ് മുന്തിയ സ്‌കൂളുകൾ ഓരോന്നായി പ്രവർത്തനം ആരംഭിക്കുന്തോറും മുഹമ്മദിയ്യയിൽ കുട്ടികളുടെ കൊഴിഞ്ഞ് പോക്ക് ഗണ്യമായി കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.ഒടുവിൽ സ്‌കൂൾ പൂട്ടാൻ സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചെങ്കിലും ഒരു ഇളവ് കൊടുത്തിരുന്നു. പത്ത് കുട്ടികൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ സ്‌കൂൾ തുറന്ന് പ്രവർത്തിക്കാം.
പിന്നെ അതിനുള്ള തത്രപ്പാടിലായിരുന്നു എല്ലാവരും.ടീച്ചർ മുസ്ലിമയും ഹർഫാനും കിണഞ്ഞ് പരിശ്രമിച്ച് പത്ത് കുട്ടികളെ അവസാനം സ്‌കൂളിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു.പഠിക്കാൻ യാതൊരു സാഹചര്യവും സാമ്പത്തികവും ഇല്ലാത്ത, എന്നാൽ കുറെ ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും ഉള്ള കുട്ടികൾ.തുടർന്ന് അവരുടെ സ്‌കൂൾ ജീവിതവും അധ്യാപകരുമായുള്ള മാനസിക അടുപ്പവും സൗഹൃദവും രസകരമായ കുറച്ച് സംഭവങ്ങളിലുമൂടെ കഥ വികസിക്കുന്നു.
🔻Behind Screen🔻
യഥാർത്ഥ സംഭവങ്ങളാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ആധാരം.Andrea Hirata എഴുതിയ ഇതേ പേരിലുള്ള നോവൽ ആസ്പദമാക്കി Riri Riza സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രമാണ് Laskar Pelangi. വളരെ ശ്രദ്ധയും ഗൗരവവും അർഹിക്കുന്ന വിഷയം തന്റെ സിനിമക്ക് വേണ്ടി തിരഞ്ഞെടുത്തതിൽ സംവിധായകൻ അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു.ബെലിടങ് ഐലന്റിലെ സർക്കാർ സ്കൂളുകളുടെയും മതപഠനസ്‌കൂളുകളുടെയും യഥാർത്ഥ അവസ്ഥ തുറന്ന് കാണിക്കുകയായിരുന്നു സംവിധായകന്റെയും കൂടെ അണിയറയിൽ പ്രവർത്തിച്ചവരുടെയും ലക്ഷ്യം.
മുഹമ്മദിയ്യ സ്‌കൂളിലെ അധ്യാപകരെയും പത്ത് കുട്ടികളെയും കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് കഥ മുന്നോട്ട് പോവുന്നത്.സത്യത്തിൽ സിനിമ കണ്ടപ്പോൾ നമ്മുടെ സർക്കാർ സ്‌കൂളുകളുടെ അവസ്ഥയാണ് മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞത്.നിരവധി സർക്കാർ സ്‌കൂളുകൾ നാട്ടിലുള്ളപ്പോഴും ഉയർന്ന സിലബസുകളിൽ കാശ് മുടക്കി പഠിപ്പിക്കാൻ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്ന മാതാപിതാക്കളും ആയതിനാൽ ഗണ്യമായി എണ്ണകുറവ് ഉണ്ടാവുന്ന സർക്കാർ സ്‌കൂളുകളും നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ട്.ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ അത്തരം സ്കൂളുകളോട് സമൂഹത്തിന് എന്തോ അവജ്ഞയാണ്.ആ പൊതുബോധത്തെ പൊളിച്ചുകാട്ടാനാണ് സംവിധായകൻ ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്.കൂടാതെ ജനങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുത്താനും.
നമ്മുടെ സർക്കാരിന്റെ ഇമേജ് ഉയർത്തുന്നതിന് പൂട്ടാറായ സ്‌കൂളുകളെ ഏറ്റെടുത്ത് പ്രവർത്തിപ്പിച്ചത് വഹിച്ച പങ്ക് വളരെ വലുതാണ്.പഠിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിട്ടും അതിന് യോജിച്ച സന്ദർഭങ്ങളോ പിന്തുണയോ ലഭിക്കാത്ത നിരവധി കുട്ടികൾ നമ്മുടെ നാട്ടിലുണ്ട്.അത്തരത്തിലുള്ളവർക്ക് ആശ്വാസം എന്നും സർക്കാർ വക സ്‌കൂളുകളും സ്ഥാപനങ്ങളും തന്നെയാണ്.സൗജന്യവും നല്ല രീതിയിൽ ശിക്ഷണവും ലഭിക്കുന്ന സ്‌കൂളുകൾ കണ്മുന്നിലുള്ളപ്പോഴും കാശ് മുടക്കി പഠിപ്പിക്കുന്നത് സ്റ്റാറ്റസിന്റെ ഭാഗമായി കൊണ്ടുപോവാൻ ശ്രമിക്കുന്ന മാതാപിതാക്കൾ ഒരുതരത്തിൽ മറ്റുള്ളവർക്ക് വളംവെക്കുകയാണ്.അവരോടുള്ള മുഖംതിരിവും സംവിധായകൻ പറഞ്ഞുവെക്കുന്നു.
കഥാപാത്രസൃഷ്ടികളും കഥാസന്ദർഭങ്ങളും വളരെ ഹൃദയവും രസകരവുമാണ്.സ്‌കൂളിലെ ഓരോ കുട്ടികൾക്കും അവരുടെതായ വിനോദങ്ങളും കഴിവുകളുമുണ്ട്.അവയൊക്കെയും കാണിക്കുമ്പോൾ ഒരു പുഞ്ചിരി നമ്മിൽ നിറക്കുന്നുണ്ട് ചിത്രം.എന്നാൽ സിനിമ കണ്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു വിങ്ങലാണ് അവശേഷിച്ചത്.
ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പല ലൊക്കേഷനുകളും Bangk Belitung ഗവർണ്മെന്റ്റ് ടൂറിസ്റ്റ് സെൻറ്ററുകളായി പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നു.മുഹമ്മദിയ്യ എലമന്ററി സ്‌കൂളിന്റെ പുതുക്കിപ്പണിയലിനും പഠനാവശ്യങ്ങൾകുമായുള്ള തുക കണ്ടെത്താനായിരുന്നു അത്.വളരെയേറെ ഗുണം ചെയ്ത ഒരു തീരുമാനം.ടൂറിസ്റ്റുകളുടെ കുത്തൊഴുക്ക് തന്നെയായിരുന്നു പിന്നീട് ആ ലൊക്കേഷനിലേക്ക്.
വളരെ ലളിതമായ ആവിഷ്കാരവും മനസ്സിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും കഥയും മനോഹരമായ ഈ കൊച്ചുചിത്രത്തിന്റെ ഭംഗിയാണ്.ഇന്തോനേഷ്യൻ ബോക്‌സ് ഓഫിസിൽ പണം വാരിയ ചിത്രങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ആദ്യ സ്ഥാനങ്ങളിലൊന്ന് ചിത്രത്തിന് സ്വന്തം.ഒരുപോലെ പ്രേക്ഷക ശ്രദ്ധയ നേടുവാനും അധികാരികളുടെ കണ്ണു തുറപ്പിക്കാനും ചിത്രത്തിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.
🔻On Screen🔻
ചിത്രത്തിലെ കാസ്റ്റിങ് ഗംഭീരമാണ്.ബെലിടങ് തെരുവുകളിൽ കളിച്ച് വളർന്ന കുട്ടികളെ തന്നെയാണ് പത്ത് വിദ്യാർഥികളുടെ വേഷം കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ ഏൽപ്പിച്ചത്.തികച്ചും സ്വാഭാവികമായ അഭിനയം കൊണ്ട് മനസ്സിൽ ഇടം പിടിക്കുന്നു എല്ലാവരും. പല നേരങ്ങളിലും ചിരിപ്പിക്കുവാനും വിഷമത്തിലാഴ്ത്തുവാനും അവർക്ക് സാധിച്ചു.അധ്യാപകരുടെ കഥാപാത്രങ്ങൾ ചെയ്തവരും തങ്ങളുടെ വേഷങ്ങൾ ഭംഗിയാക്കി.
🔻Music & Technical Sides🔻
വളരെ ലളിതമാണ് പശ്ചാത്തലസംഗീതം.അതും ആവശ്യമുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ മാത്രമേ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളൂ.വളരെ റിയലിസ്റ്റിക്കായ ക്യാമറയും ചിത്രത്തിന് ജീവൻ നൽകാൻ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്. കളർ ഗ്രേഡിങ് പഴയ കാല ഫീൽ നൽകുവാൻ പാകത്തിന് ഇണങ്ങി നിന്നു
🔻Awards & Nominations🔻
Bandung ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിലും ഇന്തോനേഷ്യൻ ഫിലിം ഫെസ്റ്റിവലിലും മികച്ച ചിത്രത്തിനുള്ള പുരസ്കാരം കരസ്ഥമാക്കിയപ്പോൾ International Children & Young Adults Film festivalൽ ഗോൾഡൻ ബട്ടർഫ്‌ളൈ അവാർഡും Udine Far East International Film Festivalൽ ഓഡിയൻസ് അവാർഡും ചിത്രം കരസ്ഥമാക്കി.
🔻Final Verdict🔻
തീർത്തും പ്രാധാന്യവും ആനുകാലിക പ്രസക്തിയുള്ളതുമായ ഒരു വിഷയം കൈകാര്യം ചെയ്ത് കയ്യടി നേടിയ സംവിധായകൻ.നമ്മുടെ നാട്ടിലെ സ്‌കൂളുകളുടെ അതേ അവസ്ഥ തന്നെ സ്ക്രീനിൽ കാണുമ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു വിഷമമോ വിങ്ങളോ മനസ്സിൽ തങ്ങിയേക്കാം.വളരെ തന്മയത്വത്തോടെ ലളിതവും എന്നാൽ ഗൗരവത്തോടെയും ആ വിഷയത്തെ സമീപിച്ചതിൽ സംവിധായകൻ പൂർണമായും വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട്.ഒരുപോലെ പ്രേക്ഷകശ്രദ്ധയും അധികാരികളുടെ ശ്രദ്ധയും പിടിച്ചുപറ്റിയ ചിത്രം മികച്ച ഒരു സൃഷ്ടി തന്നെ.
My Rating :: ★★★★☆

"ഒരുപാട് പ്രശ്നങ്ങൾ തലക്ക് മുകളിൽ ഉള്ളപ്പോഴാണ് ഞങ്ങൾ നാലുപേരും കണ്ടുമുട്ടിയത്.ഇന്നെന്ന ദിവസം ജീവിതത്തിലെ സകല ബാധ്യതകളുടെയും അവസാന ദിനമാക്കാനായിരുന്നു ഞങ്ങൾ ഈ പ്ലാനിന് ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടത്.എന്നാൽ അതിനിടക്ക് അഞ്ചാമതൊരാൾ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കയറിവന്നിരിക്കുന്നു ഈ മുഹൂർത്തസമയത്ത്"



🔻Story Line🔻
കൗട്ട ശിവൻ, ഗിൽബേർട്ട്, വിൻസൻ, പ്രതീഷ് എന്നീ നാല് കള്ളന്മാർ.ആവശ്യത്തിലധികം പ്രശ്‌നങ്ങൾ അവർക്കുണ്ട്.അങ്ങനെ ജീവിതം തട്ടിയും മുട്ടിയും മുമ്പോട്ട് പോവുമ്പോഴാണ് ഇവർ നാല് പേരും ഒരു കണ്ടുമുട്ടുന്നത്.
അങ്ങനെ സകല പ്രശ്‌നങ്ങളും അവസാനിപ്പിക്കാനായി അവർ ഒരു വമ്പൻ മോഷണം പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നു.സന്ദർഭവും സമയവും ഒത്തിണങ്ങി വന്നപ്പോൾ അവർ അത് നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു.അങ്ങനെ അവരുടെ പ്ലാനിങ് പലതും വിജയിച്ച് മുന്നേറുമ്പോഴാണ്‌ ദയാനന്ദൻ എന്ന സാധാരണക്കാരൻ ഇവർക്കിടയിലേക്ക് കടന്നുവരുന്നത്.തുടർന്ന് അവരുടെ നീക്കങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും പലതും താളം തെറ്റുന്നു.
🔻Behind Screen🔻
'നിദ്ര' 'ചന്ദ്രേട്ടൻ എവിടെയാ' എന്നീ ചിത്രങ്ങൾക്ക് ശേഷം സിദ്ധാർഥ് ഭരതൻ ഒരുക്കിയ ചിത്രം.തിരക്കഥ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത് ത്രിശൂർ ഗോപാൽജിയാണ്.രസകരമായ ടൈറ്റിൽ തന്നെയാണ് ചിത്രത്തിനെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നത്.
"മറ്റൊന്നിന്‍ ധര്‍മ്മയോഗത്താ-
-ലതുതാനല്ലയോ ഇത്‌
എന്ന് വർണ്ണ്യത്തിലാശങ്ക 
ഉല്‍പ്രേക്ഷാഖ്യായലംകൃതി!!” 
മലയാളവ്യാകരണത്തിലെ ഒരർത്ഥാലങ്കാരമായ ഉൽപ്രേക്ഷയുടെ ലക്ഷണം.
കള്ളാദികള്ളനെന്ന ടൈറ്റിൽ സോങ്ങും തോൽപാവക്കൂത്തിനൊപ്പമുള്ള സീക്വൻസുകളും ആകർശകമാണ്.പിന്നീട് ഓരോരുത്തരെയായി സ്ക്രീനിൽ പരിചയപ്പെടുത്തുകയാണ് സംവിധായകൻ.അവിടെ ക്ളീഷേകൾ പാരമാവധി ഒഴിവാക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് ആയിട്ടുണ്ട്.കള്ളനായത്തിന് പിന്നിലെ കദനകഥയോ മോഷണത്തിന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങളോ ഒന്നും തന്നെ ഏച്ചുകെട്ടിയിട്ടില്ല. കള്ളന്മാരായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ച് അതുപോലെ തന്നെ മുന്നോട്ട് പോവുകയാണ് ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.നാല് കള്ളന്മാരിലൂടെയാണ് തുടക്കമെങ്കിലും ഒരു ആക്ഷേപഹാസ്യ രീതിയിൽ മുതലെടുക്കാനാണ് ചിത്രം കൂടുതലും ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്.
രസകരമായി മുന്നേറുന്ന കഥയാണെങ്കിലും അവയിലേക്ക് ആനുകാലിക പ്രസക്തിയുള്ള ആശയങ്ങളുടെയും സംഭവങ്ങളുടെയും കോർത്തിണക്കൽ ബുദ്ധിപരമായാണ്.നോട്ട് നിരോധനവും രാഷ്ട്രീയ സംഘർഷങ്ങളും പൂട്ടിപോയ ബാറിലെ തൊഴിലാളികൾ നേരിടുന്ന പ്രശ്നവും ഹാർത്താലുമൊക്കെ പ്രതിപാദ്യ വിഷയങ്ങളായി വരുന്നുണ്ട്.അതും തികച്ചും രസകരമായി.കഥാപാത്രവികസനത്തിനായി ഉപയോഗിക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങളൊക്കെയും സന്ദർഭോചിതമായി നർമസംഭാഷണങ്ങളാൽ നയിച്ചത് തിരക്കഥാകൃതിന്റെ മിടുക്കാണ്. വിരസത സൃഷ്ടിച്ചേക്കാമായിരുന്ന രംഗങ്ങളൊക്കെയും രസകരമായതും കൗതുകമുള്ളതാക്കാനും സംഭാഷണങ്ങൾ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്.സെമി റിയലിസ്റ്റിക് രീതിയിലുള്ള ആഖ്യാനമായതിനാൽ സിനിമയിൽ വേഗത കുറവാണ്.എന്നാൽ അതൊരു കുറവായി തോന്നിയില്ല.
പഴയകാല കഥാപാത്രങ്ങളിൽ ചിലരെ ചില രംഗങ്ങളിലൂടെ ഓർമപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് ചിത്രം.സന്ദേശം എന്ന ചിത്രത്തിലെ യശ്വന്ത് സഹായിയുടെ ഫ്ലെക്സ് ബോർഡും ആർ.ഡി.പി നേതാക്കളുടെ മാലയിട്ട ഫോട്ടോകളും മീശമാധവനിലെ മാളയുടെ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ചിത്രവുമൊക്കെ ചിരിയുണർത്തുന്ന കാഴ്ചയാണ്.രാഷ്ട്രീയ സംഘട്ടനത്തിന്റെ ഫലമായെത്തുന്ന ഹർത്താലിനെ മുതലെടുക്കുന്ന കള്ളന്മാരുടെ കഥയാണ് ചിത്രം മുന്നോട്ട് വെക്കുന്നത്.
കഥാപരിസരവും കഥാപാത്രങ്ങളും വിശ്വസനീയമായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോഴും മോഷണ സമയത്ത്‌ സാധാരണ ഒരു സന്ദർഭം ആവശ്യപ്പെടുന്ന വേഗത ചിത്രത്തിനില്ല.സാഹസികമായ ഒരു കവര്‍ച്ചയുടെ ചിത്രീകരണമെത്തുമ്പോള്‍ സിനിമ കുറേക്കൂടി മന്ദതാളത്തിലേക്ക് അമരുന്നുമുണ്ട്.എന്നാല്‍ തുടര്‍രംഗങ്ങളിലെ സംഭവവികാസങ്ങളിലൂടെ ആസ്വാദനത്തിലുണ്ടാവുന്ന ഇടര്‍ച്ച സംവിധായകന്‍ മറികടക്കുന്നുണ്ട്.കൂടെ ആ സമയത്തുള്ള നർമ്മനമ്പറുകളും കൗണ്ടറുകളും പരിസരത്തെ രസകരമാക്കുന്നുമുണ്ട്.
സാധാരണ സിനിമകളിൽ കാണുന്ന പോലെ അവസാനം സാരോപദേശം നിറഞ്ഞതാക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത ഒരു പ്രസംഗമുണ്ട്. പ്രതീക്ഷിച്ചതിന് വിപരീതമായി അതും രസകരമാക്കി, ക്ലിഷേ ഒഴിവാക്കി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിൽ അണിയറക്കാർ വിജയിച്ചു.ടെയിൽ എൻഡും പ്രസക്തിയുള്ള ഒന്നുതന്നെയാണ്.
ഒരു കേന്ദ്രകഥാപാത്രത്തെ മാത്രം പ്രതിഷ്ഠിക്കാതെ വ്യത്യസ്തവും ആകർഷകവുമായ കഥാസന്ദർഭങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് പ്രേക്ഷകരെ കയ്യിലെടുക്കുന്ന രീതി കയ്യടി അർഹിക്കുന്നു.മൂന്നാം സംരംഭം എന്ന രീതിയിൽ തന്റെ കരിയർ ഗ്രാഫ് ഉയർത്തുന്ന ഒരു ശ്രമത്തിന് തുണിഞ്ഞതിന് അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു സിദ്ധാർഥ്.മികച്ച തിരക്കഥയുടെ കയ്യടക്കത്തോടെയുള്ള അവതരണം.
🔻On Screen🔻
ചിത്രത്തിന്റെ കാസ്റ്റിങ് എടുത്ത് പറയേണ്ട ഘടകമാണ്.ടിപ്പിക്കൽ വേഷങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറിയുള്ള കുഞ്ചാക്കോ ബോബന്റെ വേഷപ്പകർച്ച നടനിലെ പ്രതീക്ഷ വർധിപ്പിക്കുന്നു.നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ തന്റെ കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.ചെമ്പൻ വിനോദും മണികണ്ഠനും മത്സരിച്ച് കൗണ്ടർ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇരുവരും നന്നേ ബോധിച്ചു.ഷൈൻ ടോം ചാക്കോയും തന്റെ വേഷം ഭംഗിയാക്കി.
സുരാജിന്റെ ഗംഭീര പ്രകടനത്തിന് ഒരിക്കൽ കൂടി സാക്ഷിയായി.അദ്ദേഹത്തിന്റെ എൻട്രിയോടെ മറ്റുള്ളവരൊക്കെ സൈഡിലേക്ക് ഒതുങ്ങി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും.അമ്മാതിരി പെർഫോമൻസ്.കള്ള് കുടിച്ച് വരുന്ന രംഗവും അവസാന പ്രസംഗവുമൊക്കെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർതോർത്ത് ചിരിക്കാൻ പാകത്തിന്.രചനയും തന്റെ ചെറിയ വേഷം മോശമാക്കിയില്ല.
🔻Music & Technical Sides🔻
ടൈറ്റിൽ സോങ് അല്ലാതെ മറ്റു ഗാനങ്ങളൊന്നും ചിത്രത്തിനില്ല.രസകരമായ പശ്ചാത്തലസംഗീതവും മികച്ച ഛായാഗ്രഹണവും ചിത്രത്തിന്റെ മികവ് വർധിപ്പിക്കുന്നു.സ്വാഭാവികത നിറഞ്ഞ സന്ദർഭങ്ങൾ ആവിഷ്കരിക്കാൻ എഡിറ്റിങ്ങും ക്യാമറയും വളരെ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
🔻Final Verdict🔻
ഒരുപോലെ ചിരിപ്പിക്കുകയും ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സിനിമകൾ മലയാളത്തിൽ വിരളമാണ്.ആ ലിസ്റ്റിലേക്ക് വർണ്യത്തിൽ ആശങ്ക കൂടി കടന്നു കൂടുന്നു.ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിന്റെ സാധ്യതകൾ പരമാവധി ഉപയോഗിച്ച് ഒരുപോലെ രസകരവും അതേ സമയം പരിഹാസത്തിനും വേദിയാക്കിയിരിക്കുന്നു സംവിധായകൻ തന്റെ ചിത്രം.കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥയെ പക്വതയോടെ സമീപിച്ചപ്പോൾ പിറന്നത് അംഗീകരിക്കപ്പെടേണ്ട ഒരു ആക്ഷേപഹാസ്യമാണ്.ആശങ്കയില്ലാതെ ടിക്കറ്റെടുത്താൽ മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് കണ്ടിറങ്ങാം വർണ്യത്തിൽ ആശങ്ക.
My Rating :: ★★★½

"സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം മുതൽക്കേ അവനാണ് മുമ്പൻ. അവൻ ഫ്രണ്ട്ബെഞ്ചറും ഞാൻ ബാക്ക്‌ബെഞ്ചറും.പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഭൂരിഭാഗം കളികളിലും ഞാൻ തോറ്റിട്ടേയുള്ളു.എന്നാൽ ഈ കളിയിൽ തോറ്റാൽ ഞാൻ തൃശൂരിൽ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല"



🔻Story Line🔻
സ്‌കൂളിൽ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ചവരാണ് ഡേവിടും ജോയിയും.എന്നാൽ പരസ്പരം പാര വെക്കാനാണ് ഇരുവർക്കും മോഹം.മറ്റെയാൾ തന്നേക്കാൾ മുകളിൽ വരുന്നത് സഹിക്കില്ല ഇരുവർക്കും.ചെറുപ്പം മുതൽ അങ്ങനെ തന്നെ.ഒടുവിൽ ജോയ് സ്കോർ ചെയ്ത് ബഹുദൂരം മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ വീണ്ടുമൊരു പണി കൊടുക്കുവാനുള്ള പദ്ധതിയും മനസ്സിൽ കരുതിയിരുന്നു.തന്റെ സ്വർണക്കടയുടെ ഉദ്ഘാടനത്തിന് പ്രമുഖ നടി നിലീന മേഹിന്ദിയെ കൊണ്ടുവരാൻ.
എന്നാൽ ഡേവിഡിനെ സംബന്ധിച്ച് ഇത് കനത്ത തിരിച്ചടിയായിരുന്നു.അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ അവൻ സ്ഥലത്ത് പേരെടുക്കുമെന്നും പിന്നെ തനിക്ക് കരിവേപ്പിലയുടെ വില മാത്രമേ കാണൂ എന്നും ഉത്തമ ബോധ്യം അവനുണ്ടായിരുന്നു.അപ്പോഴാണ് പണിക്ക് മറുപണി കൊടുക്കാൻ ഡേവിഡും തീരുമാനിച്ചത്.നിലീനയെ ഉദ്ഘാടനത്തിന്റെ തലേന്ന് തന്റെ കിടപ്പറയിൽ കൊണ്ടുവരിക.ഇതായിരുന്നു ഡേവിഡിന്റെ പ്ലാൻ.
അങ്ങനെ ഇരുവരും ആസൂത്രങ്ങൾ തകൃതിയായി നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്താണ് ഗിരിജ വല്ലഭൻ അവർക്കിടയിലേക്ക് കടന്നു വരുന്നത്.അതോടെ കഥ മാറുന്നു.
🔻Behind Screen🔻
'ആമേൻ' എന്ന ഒറ്റ ചിത്രത്തിലൂടെ തന്റെ മികവ് തെളിയിച്ച തിരക്കഥാകൃത്താണ് P.S റഫീഖ്.'ഉട്ടോപ്യയിലെ രാജാവി'ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധഃപത്തനത്തിന് സാക്ഷിയായെങ്കിലും പ്രതീക്ഷകൾ പൂർണമായി നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.സിനിമ കാണാൻ  കയറിയത്തിന്റെ ഒരു കാരണവും അദ്ദേഹം തന്നെയാണ്.
റഫീഖിന്റെ തിരക്കഥയിൽ നവാഗതനായ രതീഷ് കുമാറാണ് ചിത്രം സംവിധാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.നന്ദി കാണിക്കുന്ന സമയത്ത് ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ടിൽ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ രസകരമായ ഒരു പ്രാർത്ഥനാസമയം ഇട്ടിരുന്നത് നന്നായിരുന്നു.ആ സംഭാഷണങ്ങൾ ചെറിയ ചിരി പകർന്നപ്പോൾ പിന്നീടങ്ങോട്ട് കുറച്ച് രസിപ്പിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് ചിത്രം കാണാനിരുന്നത്.എന്നാൽ സംഭവിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു.
ശേഷം ഡേവിഡിന്റെയും ജോയിയുടെയും പകയുടെ കഥയും അപാര പാര വെക്കലുകളുടെ രംഗങ്ങളുമായി ചിത്രം മുന്നോട്ട് പോയി.ശേഷം ഗിരിജാ വല്ലഭന്റെ എൻട്രി.നായിക ഭഗീരതിയുടെയും.അങ്ങനെ ഓരോരോ രംഗങ്ങളിൽ ആരൊക്കെയോ രംഗപ്രവേശം ചെയ്‌ത് അവസാനം സ്ക്രീനിൽ നിറക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര കഥാപാത്രങ്ങളായി.എന്നാൽ അവരെ കൊണ്ടെല്ലാം എന്തെങ്കിലും ഗുണമുണ്ടായിരുന്നോ.? ആവോ..
ഗിരിജാവല്ലഭന്റെ വ്യക്തിത്വം നോക്കുകയാണെങ്കിൽ ഒരു ഞരമ്പ് രോഗി.ഉള്ളിൽ ആവോളം കാമം ഉണ്ട്.അതൊക്കെയും പുറത്ത് കാണിക്കണമെന്നും ഉണ്ട്.എന്നാൽ ആശാന് പേടിയാണ്.ഒരു വേശ്യയെ വിളിച്ച് വരുത്തിയത്തിന് ശേഷം പേടിച്ചോടുന്ന ഗിരിജനെയാണ് ആദ്യം കാണുന്നതെങ്കിൽ നടിയുടെ കൂടെ കിടക്കാൻ പത്ത് ലക്ഷം വീടും സ്ഥലവും വിറ്റിട്ടാണെങ്കിലും റെഡി ആക്കാമെന്ന് പറയുന്ന നായകനാണ് പിന്നീട് വല്ലഭൻ.കൂട്ടത്തിൽ വ്യക്തിത്വം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നിയ ഒരേ ഒരു കഥാപാത്രം ഡേവിഡാണ്. ജോയിയും തരക്കേടില്ല.എന്നാൽ അതുവരെ ഊതിപ്പെരുപ്പിച്ച ജോയിയുടെ കഥാപാത്രം അവസാനം സൂചികൊണ്ട് കുത്തിപ്പൊട്ടിച്ച അവസ്ഥയാവുന്നു.അവസാന നിമിഷം വരെ മസിൽ പിടിച്ച് നടന്ന നായികക്ക് ഒരു തുണ്ട് സിഡി കണ്ടപ്പോൾ നായകനോട് ഇഷ്ടം തോന്നിയൊന്ന് കാണികൾക്ക് തോന്നും.അവിടെ നായികയുടെ വ്യക്തിത്വവും നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ഇനി കഥയിലേക്ക് വന്നാൽ ആദ്യമൊക്കെ പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ വല്യ കുഴപ്പമില്ലാതെ മുമ്പോട്ട് പോകുന്ന കഥാസന്ദർഭങ്ങലും കുറച്ച് കോമഡികളും ബോറടിപ്പിക്കുന്നില്ല.എന്നാൽ മുന്നോട്ട് പോവുന്തോറും നൂല് പൊട്ടിയ പട്ടം പോലെയാവുന്നു തിരക്കഥ.എവിടെയൊക്കെയോ തട്ടിയും മുട്ടിയും ഇടവേള വരെ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.പിന്നീടങ്ങോട്ട് പൂർണമായും നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ട പട്ടം അവസാനം എവിടെയോ ചെന്ന് കുരുങ്ങി കിടന്നു.അവസാനം കുറച്ച് ട്വിസ്ട്ടുകളോടെ പടം അവസാനിക്കുന്നു.ശുഭം.വില്ലൻ കഥാപാത്രം ഇതേ നടൻ തന്നെ ഇതേ പരിവേഷത്തിൽ മറ്റൊരു സിനിമയിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതായി ഓർമവന്നു.അത് താനല്ലയോ ഇത്..!
ലൈംഗിക ദാരിദ്ര്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നു സിനിമ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്ന വിഷയം.കാമം തീർക്കാൻ നടക്കുന്ന നായകൻ,നടിയുടെ കൂടെ കിടക്ക പങ്കിടുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ട് ജീവിക്കുന്ന ഡേവിഡിന്റെ കൂട്ടുകാർ,തന്റെ അയൽവാസികലെ വഴിതെറ്റി പോവുന്നതിൽ നിന്ന് തടയാൻ ശ്രമിക്കുന്ന നായിക, അങ്ങനെ അങ്ങനെ.എന്നിട്ടും ഡബിൾ മീനിങ് പ്രയോഗങ്ങൾ ഇല്ലാത്തത് ആശ്വാസകരമാണ്.
ആദ്യ സംരംഭം എന്ന നിലയിൽ സംവിധായകന്റെ ചിത്രം മേന്മ കൊണ്ട് പരാജയമാണ്.നല്ലൊരു തിരക്കഥയോ ഉള്ള കഥയെയും കഥാപാത്രങ്ങളെയും ഉപയോഗിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല.തിരക്കഥയിൽ എന്ത് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നോ അത് വൃത്തിയായി സ്ക്രീനിൽ കാണിച്ചു.അത്ര മാത്രം.തിരക്കഥാകൃത്തെന്ന റഫീഖ് വീണ്ടും കൂപ്പുകുത്തുന്നു.അങ്ങനെ ആകെ മൊത്തത്തിൽ ഒരർത്തത്തിൽലും ചിത്രം നിലവാരം പുലർത്തുന്നില്ല.
🔻On Screen🔻
ഗിരിജാവല്ലഭൻ എന്ന ലോലനെ ആസിഫലി അവതരിപ്പിച്ചു.രണ്ട് നല്ല ചിത്രങ്ങൾക്ക് ശേഷം വീണ്ടും നിരാശ പടർത്തി ആസിഫലി.അദ്ദേഹത്തിന് കാര്യമായി ഒന്നും കാണിക്കാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.ചെമ്പൻ വിനോദിന്റെ ഡേവിഡ് എന്ന കഥാപാത്രം മികച്ച്നിന്നു.ചിത്രത്തിന്റെ ഹൈലൈറ്റ് ആ കഥാപാത്രമാണെന്ന് തന്നെ പറയാം.ബാബുരാജിന്റെ ജോയിയും കൊള്ളാം.ഇരുവരും നല്ല സ്ക്രീൻ പ്രസൻസ് ആയിരുന്നു.
അപർണ ബാലമുരളിയുടെ നായിക വേഷം അത്ര തൃപ്തി നൽകിയില്ല.ചിലയിടങ്ങൾ ഓവറാക്കിയത് പോലെ തോന്നി.ശ്രീജിത്ത് രവി ഇടക്ക് ചിരിപ്പിച്ചു.ഇർഷാദ്,സുധീഷ് തുടങ്ങി വല്യ താരനിര ഉണ്ടെങ്കിലും കാര്യമായി ഒന്നും ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല.രചന ഒറ്റ സീനിൽ വന്ന് അപാര വെറുപ്പിക്കൽ കാഴ്ചവെച്ചപ്പോൾ ജുവൽ മേരിയും ഒരു സീനിൽ വന്ന് മടങ്ങി.
🔻Music & Technical Sides🔻
ചിതത്തിലെ ആദ്യ ചില രംഗങ്ങൾ ആമേനിലെ ഷോട്ടുകളെയും ആംഗിളുകളെയും അനുസ്മരിപ്പിച്ചു.പിന്നീടങ്ങോട്ട് പുതുമായൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും ചിത്രത്തിന് അനോയോജ്യമായ രീതിയിൽ തന്നെ ഛായാഗ്രഹണം നിർവഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഗാനങ്ങൾ ഒരെണ്ണം മാത്രമാണ് നിലവാരം പുലർത്തിയത്.ഫ്‌ളാഷ്ബാക്കിലെ ആ ഗാനം കേൾക്കാൻ ഇമ്പമുള്ളതായിരുന്നു.പശ്ചാത്തലസംഗീതം ശരാശരി മാത്രം.ബാക്കിയുള്ള പാട്ടുകൾ അനാവശ്യ തിരുകിക്കയറ്റലുകളായി.
🔻Final Verdict🔻
ഒരുതരത്തിലും കാണികളെ പിടിച്ചിരുത്താത്ത ചിത്രം.വിരസതയുടെ കൊടിയേറ്റമായിരുന്നു സിനിമ.നല്ല അഭിനേതാക്കളെ ആവോളം കിട്ടിയിട്ടും നല്ല രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാതെ തട്ടിക്കൂട്ടിയ തിരക്കഥയും കഥാസന്ദർഭങ്ങലും ചിത്രത്തിൽ നിറഞ്ഞപ്പോൾ എങ്ങനെയെങ്കിലും തീർന്ന് കിട്ടേണമേ എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു മനസ്സിൽ.അങ്ങനെ ആകെ മൊത്തത്തിൽ പൂർണ നിരാശ മാത്രം സമ്മാനിക്കുന്നു ഈ ക്ലിപ്‌തം.
My Rating :: ★☆☆☆☆

രാജ്യത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടി ആഘോരാത്രം പണിയെടുത്ത ധീരദേശാഭിമാനികളുടെ പോരാട്ടവും സമരചരിത്രവുമൊക്കെ പ്രേക്ഷകനിൽ തീവ്രമായ വൈകാരികത സൃഷ്ടിച്ച ചിത്രങ്ങൾ നാം അഭ്രപാളികളിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.സ്വന്തം ജീവൻ പോലും വെടിയാൻ തയാറായി പോരാട്ടത്തിനിറങ്ങിയ സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികൾ നമ്മളിൽ പലപ്പോഴും ദേശീയ വികാരങ്ങൾ ഉണർത്താൻ തക്ക കരുത്തുറ്റ കഥാപാത്രങ്ങളായി സ്ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞപ്പോൾ പലപ്പോഴും അവർ കയ്യടി ഏറ്റുവാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..ഗാന്ധിജിയും ഭഗത് സിങ്ങും മംഗൾ പാണ്ഡേയും പഴശ്ശിരാജയുമൊക്കെ നമ്മുടെ വീരപുരുഷന്മാർ ആവുമ്പോൾ ഇന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അവയിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായ ഒരു തിരിഞ്ഞ്നോട്ടത്തിനാണ്.ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വീണ ഒരു വിള്ളൽ.അഥവാ ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത ഒരു മുറിവ്.ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയും പേരിൽ തമ്മിലടിച്ച്, ജീവിച്ചിരുന്ന രാജ്യത്തിന്റെ മാറ് പിളർത്തി രണ്ടായി വിഭജിച്ച് ഒരതിർത്തി നിർണയിച്ച് ചരിത്രത്തിലെ കറുത്ത അധ്യായങ്ങളിൽ ഒന്നായി മാറിയ സംഭവം.ഇന്ത്യ-പാക് വിഭജനം.

🔻Earth :: ഇന്ത്യ-പാക് വിഭജനത്തിന്റെ നേർക്കാഴ്ച :: ഒരു അവലോകനം🔻

Bapsi Sidhwaയുടെ 'Cracking india' എന്ന നോവലിനെ ആധാരമാക്കി Deepa Mehta തിരക്കഥയൊരുക്കി സംവിധാനം ചെയ്ത ചിത്രം.Fire, Earth, Water എന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ട്രയോളജിയിലെ നടുക്കഷ്ണം.പോളിയോ ബാധിച്ച എട്ട് വയസ്സുകാരി ലെനി സെത്വയുടെ കണ്ണുകളിലൂടെയാണ് സംവിധായകൻ കഥ പറഞ്ഞ് പോവുന്നത്.ഒരു പാഴ്‌സി കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച് വളർന്ന ലെനിയിലൂടെ '1947' എന്ന ഇന്ത്യ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട വർഷത്തിലേക്ക് ഒരു തിരിഞ്ഞ്നോട്ടം.

രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിൽ കനത്ത തിരിച്ചടി ഏറ്റുവാങ്ങിയ ബ്രിട്ടണ് ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ ആധിപത്യം അവസാനിപ്പിച്ച് തിരിച്ച് പോവുകയല്ലാതെ മറ്റു വഴികളില്ലായിരുന്നു.ഇത് മുന്നേ കണ്ടുകൊണ്ടാവണം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടി ഒരുമിച്ച് നിന്ന് പോരാടിയവരെ മതത്തിന്റെ പേരിൽ വർഗീയ വിഷം കുത്തിനിറച്ച് സമാധാനം ഇല്ലാതാക്കാനുള്ള കരുക്കൾ 1905 മുതൽക്കേ അവർ നീക്കിതുടങ്ങിയത്.കോളനികളായി തിരിച്ച് ഇന്ത്യയെ വിഭജിച്ച് ഭരിച്ചതും അതിന്റെ ഒരു ഭാഗം തന്നെയായിരുന്നു.അവസനം 1947ൽ സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകാമെന്ന് അവർ പ്രഖ്യാപിച്ചപ്പോൾ ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ സ്ഥിതിഗതികൾ മുമ്പത്തെത്തിന് സമാനമായിരുന്നില്ല.

ലാഹോറിലായിരുന്നു ലെനിയുടെ ജനനം.ഓർമവെച്ച കാലം മുതൽക്കേ അവളെ അമ്മയെ പോലെ പരിചരിച്ച ആയ അവളുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.ശാന്ത.കാഴ്ചകൾ കാണാൻ കൊണ്ടുപോവാനും സ്നേഹവും വാത്സല്യവും കൊണ്ട് മനസ്സ് നിറക്കുവാനും ഒരു കളിക്കൂട്ടുകാരിയെ പോലെ കൂടെ കളിക്കാനുമൊക്കെ എന്നും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു അവൾ.വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ അവർ സ്ഥിരമായി പോവാറുള്ള ഉദ്യാനത്തിൽ ശാന്തയുടെ ഒരുപറ്റം കൂട്ടുകാരെ ലെനി എന്നും കണ്ടിരുന്നു.പരസ്പരം കളിചിരികൾ കൈമാറിയിരുന്ന, സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം അറിയാമായിരുന്ന കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കൾ.ഹിന്ദുവും മുസ്ലിമും ക്രിസ്ത്യനും സിഖുമെല്ലാം അവരിൽ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ജാതി-മത വേർതിരിവുകൾ ഇല്ലാതെ അവർ എന്നും ഒത്തുകൂടി.പരസ്പരം സന്തോഷങ്ങൾ പങ്കുവെച്ചു.ലെനിയും അവരിൽ ഒരംഗം ആവുകയായിരുന്നു.

1947 മാർച്ചിൽ ബ്രിട്ടനിന്റെ തകർച്ചയുടെ വാർത്തകൾ ഇന്ത്യയിൽ എത്തിത്തുടങ്ങി.അവസാനം സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രഖ്യാപിക്കുകയല്ലാതെ മറ്റ് വഴികളില്ല എന്നത് എല്ലാ ഇന്ത്യക്കാരെയും സന്തോഷം കൊണ്ട് ആനന്ദനൃത്തം ചെയ്യിക്കുന്ന വാർത്തയായി.എന്നാൽ ആ സന്തോഷത്തിന് അധികം ആയുസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല.മറുവശത്ത് ഇന്ത്യ ഉപഭൂഖണ്ടതിന്റെ വിഭജനത്തിന്റെ വാർത്തകളും ഉയർന്നുതുടങ്ങിയിരുന്നു.ബ്രിട്ടീഷ് തന്ത്രങ്ങൾ പൂർണവിജയം കൈവരിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ഹിന്ദുക്കളും മുസ്‌ലിങ്ങളും സിഖുകാരും തങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടേതായ ഭൂമി വേണമെന്ന് ആവശ്യം ഉന്നയിച്ച് രംഗത്തെത്തി.അതോടെ ഭീകരതയുടെ മറ്റൊരു മുഖം വെളിവാക്കാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.

പിന്നീടുള്ള ശാന്തയുടെയും കൂട്ടുകാരുടെയും ഒത്തുചേരലുകളിൽ വിഭജനവും ഒരു വിഷയമായി ഉയർന്നുവന്നു.അതിനെ സംബന്ധിച്ച് തർക്കങ്ങൾ പതിവായി.കൂട്ടത്തിൽ രസികനായിരുന്ന ദിൽ നവാസിൽ നിന്ന് പോലും അവർ പ്രതീകക്ഷിക്കാത്ത പ്രതികരണങ്ങളാണ് ഉണ്ടായത്.കൂട്ടത്തിൽ ഒരേയൊരു പെൺതരിയായ ശാന്ത ഇതൊക്കെ കേട്ട് പിണങ്ങിപ്പോവാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴല്ലാതെ അവർ ഈ വിഷയത്തെ പ്രതിപാതിച്ചുള്ള സംസാരം നിർത്തിയിരുന്നില്ല.എന്നാൽ ഹസ്സൻ മാത്രം ഇവയിലൊന്നും ഇടപെടാതെ സൗമ്യത പാലിച്ചു.ദേശീയതയേക്കാൾ അവൻ പ്രാധാന്യം നൽകിയിരുന്നത് സുഹൃത്ത്ബന്ധത്തിനായിരുന്നു.അങ്ങനെ ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും പുതിയ പുതിയ വാർത്തകൾ അവർ കേട്ടുതുടങ്ങി. ഇന്ത്യക്കും പാക്കിസ്ഥാനും ഓരോ സ്ഥലങ്ങൾ പകുത്ത് നൽകുന്ന പ്രഖ്യാപനങ്ങൾ അവർക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു.ഏറ്റവുമൊടുവിൽ ഉണ്ടായ ഒരു പ്രഖ്യാപനത്തോടെ അവിടുത്തെ സ്ഥിതിഗതികൾ ആകെ മാറി മറിയുകയായിരുന്നു.തങ്ങളെല്ലാവരും കളിച്ച് വളർന്ന ലാഹോർ പാകിസ്ഥാനും ഗുർദാസ്പൂർ ഇന്ത്യക്കും ഭിന്നിച്ച് നൽകിയിരിക്കുന്നു.പിന്നീട് നടന്നതെല്ലാം ഒരു ദുസ്വപ്നം കണക്കെ മറക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണ്.

പിന്നീടങ്ങോട്ട് പാലായനങ്ങളുടെ ദിവസങ്ങളായിരുന്നു.ലാഹോറിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ഹിന്ദുക്കൾ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ഗുർദാസ്‌പ്പൂരിലേക്കും അവിടെ ജീവിച്ചിരുന്ന മുസ്ലിങ്ങൾ ലാഹോറിലേക്കും എത്തിപ്പെടാൻ പാടുപെടുന്ന കാഴ്ച.വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടി കാൽനടമാർഗം സ്വീകരിച്ച് ഭൂരിഭാഗവും പാലായനം തുടങ്ങിയപ്പോൾ ദിൽ നവാസ് ഗുർദാസ്പൂരിൽ നിന്ന് തന്റെ സഹോദരിമാർ ട്രെയിനിൽ ലാഹോറിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ സ്വീകരിക്കാനുള്ള സന്തോഷത്തിൽ സ്റ്റേഷനിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു.വളരെ താമസിച്ചാണെങ്കിലും ട്രെയിൻ എത്തിയതിന്റെ ആഹ്ലാദത്തിൽ ആർപ്പ് വിളിച്ച് ട്രൈനിലേക്ക് ഓടിക്കയറിയ നവാസിന് കാണാൻ സാധിച്ചത് ഹൃദയഭേരിയായ കാഴ്ചയാണ്.ചുവരിലും തറയിലുമായി പറ്റിപ്പിടിച്ച രക്തക്കറകളും ഒരിറ്റ് ജീവൻ പോലും ബാക്കിയില്ലാത്ത എണ്ണമറ്റ മൃതശരീരങ്ങളും.തന്റെ സഹോദരിമാരുടെ മാറിടങ്ങൾ അറുത്തെടുത്ത് ചാക്കിലാക്കി ട്രെയിനിലയച്ചവരോട് നവാസിന് ആ സന്ദർഭത്തിൽ ഒരു വികാരമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.'പക'.അത് ഒരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു.ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ജീവൻ കൊയ്ത വർഗീയ കലാപങ്ങളുടെയും കൂട്ടക്കുരുതികളുടെയും ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന നേർകാഴ്ചകളുടെ തുടക്കം.

ആ രാത്രി തന്നെ പ്രതിഷേധാഗ്നികൾ ആളിക്കത്തിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ നവാസ് അതെല്ലാം നോക്കിക്കാണുകയായിരുന്നു. താൻ ഒരിക്കൽ കൂട്ടുകാരുമൊത്തിരുന്ന് പട്ടം പറത്തി രസിച്ച തന്റെ വീടിന്റെ മട്ടുപ്പാവിൽ നിന്ന് അന്യമതസ്ഥരുടെ വീടുകളും ആരാധനാലയങ്ങളും കത്തിച്ചാമ്പലാകുന്നത് അവനിൽ ആനന്ദം നിറക്കുന്നുണ്ട്.അതേസമയം ആക്രമം അഴിച്ച് വിട്ടിരുന്ന ഹിന്ദുക്കൾ ഒരു മുസ്ലിമിനെ കയ്യിലും കാലിലും കയർ കെട്ടി രണ്ട് കാറുകളിലായി ബന്ധിച്ച് എതിർദിശയിലേക്ക് വലിച്ച് കീറുന്ന ഒരു രംഗമുണ്ട്.ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും നാം കണ്ണടച്ചുപോവുന്ന ഒരു രംഗം.ഇതിന് സാക്ഷിയാവുന്ന ലെനി വീട്ടിൽ ചെന്ന് തന്റെ കൂട്ടുകാരനുമൊത്ത് കളിപ്പാവയെ ഇരുകാലികളിലും പിടിച്ച് വലിച്ച് കരയുന്ന രംഗം ചിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വേട്ടയാടുന്ന രംഗങ്ങളിൽ ഒന്നാവുന്നു.

ശാന്തയെ താൻ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾക്ക് ഹസനോടാണ് സ്നേഹമെന്ന് അറിയാവുന്ന നവാസിന് ഇരുവരോടുമുള്ള വിധ്വേഷം കനക്കുക കൂടിയാണ് ഈ സാഹചര്യത്തിൽ.ആരുടെയും പക്ഷം പിടിക്കാതെ സംയമനം പാലിക്കുന്ന പാഴ്‌സി മതക്കാരുടെ വീട്ടിലാണ് ശാന്ത താമസിക്കുന്നതെന്നുള്ള ഒരു ധൈര്യം മാത്രമാണ് അവൾക്ക് ആധാരം.ഒടുവിൽ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുന്ന ഹസനും ശാന്തയും ഗുർദാസ്പൂരിലേക്ക് പാലായനം ചെയ്യാൻ തയ്യാറെടുക്കുമ്പോൾ മുസ്ലിങ്ങൾ ലാഹോറിലെ സകലമേഖലകളിലും ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച് കഴിഞ്ഞിരുന്നു.തങ്ങളുടെ ജന്മനാട് വിട്ട് പോവാൻ മടിക്കുന്ന ഹിന്ദുക്കളും സിഖുകാരും ഇസ്‌ലാമിലേക്ക് ചേക്കേറുമ്പോൾ അതിൽ അഭയം കണ്ടെത്തുന്നു.എന്നാൽ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഹസന്റെ ശ്വാസമറ്റ ശരീരം ചാക്കിൽ കെട്ടിയ നിലയിൽ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളാവുന്നു.

ഒടുവിൽ ലെനിയുടെ വീട്ടിലേക്കും ആൾകാർ ഇരച്ച് കയറുമ്പോൾ ശാന്ത ആയിരുന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം.അവളെ വീട്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച് ഗുർദാസ്പൂരിലേക്ക് പാലായനം ചെയ്‌തെന്ന് ലെനിയും വീട്ടുകാരും ജോലിക്കാരും ഒരുപോലെ പറയുമ്പോൾ അത് പ്രതിഷേധക്കാർ വിശ്വസിച്ചു.ഒരാളൊഴികെ.ദിൽ നവാസ്.ഒരു ഹീറോയെ പോലെ രംഗപ്രവേശം ചെയ്ത നവാസ് നിഷ്കളങ്കയായ ലെനിയോട് ശാന്ത എവിടെയാണെന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ താൻ സ്നേഹത്തോടെ 'Ice Candy Man' എന്ന് വിളിക്കുന്ന നവാസിനോട് അവൾ സത്യം മറച്ച് വെക്കുന്നില്ല.എന്നാൽ ആ നിമിഷം ഹീറോ എന്നത് ആന്റിഹീറോ പരിവേഷം ആവുമ്പോൾ താൻ ഒരിക്കൽ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ശാന്തക്ക് പോലും അവിടെ സുരക്ഷിതത്വം കൊടുക്കുന്നില്ല.ഒടുവിൽ അവർ അവളെയും പിടിച്ച് കൊണ്ട് പോവുമ്പോൾ നിസ്സഹായരായി നോക്കിനിൽക്കാൻ മാത്രമേ അവർക്ക് ആവുന്നുള്ളൂ.

വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം ലെനി തന്റെ ആയയെ ഓർക്കുമ്പോൾ തന്റെ പാതി നഷ്ടപ്പെട്ട വേദനയാണ് ഓർമകൾ അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ച മറുപടി. ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ അതോ അവരുടെ കൈകളാൽ കൊല്ലപ്പെട്ടോ എന്ന് പോലും അറിയാതെ ഒരു നൊമ്പരമായി മാത്രം ശാന്ത അവളിൽ അവശേഷിക്കുന്നു.
അതെ.ശാന്ത ഒരു നൊമ്പരമാണ്.വർഗീയത തലക്ക് പിടിച്ച് നടത്തിയ കോലാഹളങ്ങളിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട ലക്ഷക്കണക്കിന് നിരപരാധികളിൽ ഒരുവൾ.ഒരു വിങ്ങലോടെയല്ലാതെ ചിത്രം നമുക്ക് കണ്ടുതീർക്കാൻ ആവില്ല.ഓരോരുത്തരിലും അവൾ ഒരു നൊമ്പരമായി അവശേഷിക്കും.കണ്മുന്നിൽ നിന്ന് മായാത്ത ഹൃദയം നടുക്കുന്ന ഒരുപിടി കാഴ്ചകളും ഓർമകളും സമ്മാനിച്ച് ചിത്രം അവസാനിക്കുന്നു.വിഭജനത്തിനിടയിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളും ജീവൻ പോലും പണയം വെച്ച് പാലായനം ചെയ്ത പന്ത്രണ്ട് ലക്ഷത്തിൽ പരം നിരപരാധികളും ദേശീയതയുടെ ബാക്കിപത്രമാവുന്നു."Earth" എന്ന നാമം ചിത്രത്തിന് എത്രത്തോളം അനുയോജ്യമാണെന്ന് കണ്ടുകഴിയുമ്പോൾ നമുക്ക് മനസിലാവും.മണ്ണിന് വേണ്ടി തമ്മിലടിച്ച് മരിച്ച നമ്മുടെ പൂർവികരുടെ കഥയാണ് അത്.

🔻ശാന്തയുടെ വേഷം നന്ദിതാ ദാസ് അവിസ്മരണീയമാക്കിയപ്പോൾ അമീർ ഖാൻ തന്റെ ഉജ്ജ്വല പ്രകടനം കൊണ്ട് ദിൽ നവാസിനെ മികവുറ്റതാക്കി.ബോളിവുഡ് അധികം ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത രാഹുൽ ഖന്ന എന്ന പ്രതിഭയുടെ അരങ്ങേറ്റം ഈ ചിത്രത്തിലൂടെയായിരുന്നു.Maia sethna ലെനിയായി വേഷമിട്ടപ്പോൾ അമ്മ വേഷം Kitna Gidwaiയുടെ കൈകളിൽ ഭദ്രമായിരുന്നു.

🔻Giles Nuttgensന്റെ ഛായാഗ്രഹണം അതിഗംഭീരമായിരുന്നു.കലാപങ്ങളും ഏറ്റുമുട്ടലുകളും മനസ്സിനെ വിടാതെ പിന്തുടരുന്ന അനുഭവങ്ങളാവുന്നു.A. R Rahman തന്റെ മാസ്മരിക സംഗീതം കൊണ്ട് പാട്ടുകളും പശ്ചാത്തലസംഗീതവും ജീവനുള്ളതാക്കി.Barry Farrellന്റെ എഡിറ്റിങ്ങും ചിത്രത്തിന് ഗുണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.ചിത്രത്തിന്റെ നട്ടെല്ല് തിരക്കഥ തന്നെയാവുമ്പോൾ ഇവയെല്ലാം പൂർണ പിന്തുണ പ്രഖ്യാപിച്ച ഘടകങ്ങളാവുന്നു.

ചിത്രം കണ്ടുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഓർമ വന്നത് നമ്മുടെ ദേശിയ ഗാനത്തിന്റെ രചയിതാവും നോബൽ സമ്മാന ജേതാവുമായ റബിന്ത്രനാഥ്‌ ടാഗോറിന്റെയും അരുന്ധതി റോയിയുടെയും വാക്കുകളാണ്..

🔻"ദേശസ്നേഹം നമ്മുടെ അന്തിമ ആത്മീയ അഭയസ്ഥാനമല്ല.വജ്രത്തിന് പകരം കുപ്പിച്ചില്ല് വാങ്ങാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ല.ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നിടത്തോളം ദേശസ്നേഹം മനുഷ്യരാശിയുടെ മേൽ വിജയം വരിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ല"- ടാഗോർ🔻

🔻"നമ്മളിവിടെ കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്ന ദേശഭക്തി എന്ന സങ്കല്പത്തോട് എനിക്കൊട്ടും ആദരവില്ല.ഞാൻ മനസിലാക്കിയിടത്തോളം നമുക്ക് താൽപര്യമില്ലാത്ത സമുദായങ്ങളെ അടക്കി നിർത്താനുള്ള ഒരു വിദ്യ മാത്രമാണ് അത്.നിങ്ങൾ അസമത്വം,വെറുപ്പ് തുടങ്ങിയ എല്ലാ ചീത്തകാര്യങ്ങളും വളർത്തിയെടുത്തിട്ട് അതിന് മുകളിൽ പതാക നാട്ടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.ഇന്ത്യൻ ഭരണവ്യവസ്ഥയിലെ ഈ സങ്കല്പം തന്നെ അശ്ലീലമാണ്"- അരുന്ധതി റോയ്🔻

ദേശീയത എന്ന മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന ലഹരി ആറ്റം ബോംബിനെക്കാൾ മാരകമായ ഒരു ആയുധമാണ്.സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടി കൈകോർത്ത് തോളോടുതോൾ ചേർന്ന് നിന്ന് പോരാടിയ സഹോദരനെ ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയും പേരിൽ ആക്രമിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ലഹരി.ആട്ടിൻകുട്ടികളെ തമ്മിലടിപ്പിച്ച് ചോര കുടിച്ച ചെന്നായയുടെ വേഷം ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഭംഗിയാക്കിയപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെട്ടത് നമുക്കാണ്‌.പൊലിഞ്ഞത് നമ്മുടെ ജീവനുകളാണ്.പല ഭാഷയും ഒരു മനസ്സുമായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന നമ്മൾ തമ്മിൽ കണ്ടാൽ വാളെടുക്കുന്ന തരത്തിലേക്ക് നയിക്കാൻ തക്ക ശേഷിയുണ്ടായിരുന്നു ചെന്നായയുടെ തന്ത്രങ്ങൾക്ക്.അതിന് അവർ ഉപയോഗിച്ച ആയുധമാവട്ടെ ദേശീയതയും.ജീവനറ്റ് കിടന്ന ലക്ഷക്കണക്കിന് മൃതദേഹങ്ങളും ചോര വീണ് മലിനമായ മണ്ണും ദേശീയതക്ക് വളമായപ്പോൾ അത് തഴച്ച് വളർന്നു.അവിടെയാണ് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രസക്തി ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നത്.

🔻"ദേശീയതയും ആനുകാലിക ഇന്ത്യയും"

"അരി വാങ്ങാൻ ക്യൂവിൽ
തിക്കിനിൽകുന്നു ഗാന്ധി
അരികെ കൂറ്റൻ കാറിലേറി
നീങ്ങുന്നു ഗോഡ്‌സെ" -

എൻ.വി.കൃഷ്ണവാര്യരുടെ മേൽപറഞ്ഞ വരികൾക്ക് ഇന്നത്തെ സാമൂഹികാന്തരീക്ഷത്തിൽ എത്രത്തോളം പ്രാധാന്യമുണ്ടെന്ന് പറയാതെ തന്നെ ഏവർക്കും മനസിലാക്കുവാൻ സാധിക്കും.

എഴുപതിയൊന്നാമത് സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തിന്റെ സിമ്പലെന്നോണം പ്രാണവായു പോലും കിട്ടാതെ മരിച്ച എഴുപതിൽ പരം പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങളും വാർത്തയും രണ്ട് ദിവസമായി നമ്മെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.എന്നാൽ ഈ വാർത്തയോടുള്ള ഭരണാധികാരികളുടെ പ്രതികരണം കേക്കുമ്പോൾ ശിശുക്കൾക്ക് പശുക്കളുടെ വില പോലുമില്ല എന്ന് തോന്നിപ്പോവും.അതെ.അതാണ് വാസ്തവം.

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ ആത്മാവ് എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന ആമുഖത്തിൽ(preamble) പ്രതിപാദിക്കുന്ന അഞ്ച് കാര്യങ്ങൾ.പരമാധികാര, സോഷ്യലിസ്റ്റ്, മതേതര, ജനാധിപത്യ, റിപ്പബ്ലിക്ക്(sovereign, Socialist, Secular, Democratic, Republic).ഇവ മാറ്റിയെഴുതപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിലൂടെയാണ് നാമിപ്പോൾ കടന്നുപോവുന്നത്.മതേതരം എന്നത് മാറി ഒരു മതത്തിനോ ജാതിക്കോ വേണ്ടി മാത്രം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന നിയമങ്ങളും അവ വെടിപ്പായി നടപ്പിലാക്കുന്ന നെറികെട്ട ഭരണഘൂടത്തിന്റെയും അവർക്ക് ഒത്താശ ചെയ്യുന്ന നീതിപീഠങ്ങളും നിയമസംഹിതകളും നിയമപാലകരും ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തിന് തന്നെ ഭീഷണിയായി മാറുന്ന കാഴ്ച നമ്മുടെ കണ്മുന്നിലുണ്ട്.വല്ലപ്പോഴും മാത്രം രാജ്യത്ത് കാലുകുത്തുന്ന പ്രധാനമന്ത്രിയും വന്നാലുടനെ മേരെ പ്യാരീ ദേശവാസിയോം എന്ന ആമുഖത്തോടെ എന്തെങ്കിലും നിരോധനമോ വിലകൂടലോ അല്ലാതെ സമകാലീന ഇന്ത്യയിൽ നടക്കുന്ന ഭീകരത സൃഷ്ടിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളെ പറ്റി യാതൊന്നും പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടില്ല.

ഭരണഘടന അനുവദിച്ച് തരുന്ന പ്രാഥമിക ആവകാശങ്ങളായ സ്വാതന്ത്ര്യവും സമത്വവും ഇഷ്ടമുള്ള മതമനുസരിച്ച് ജീവിക്കുവാനുള്ള അവകാശവുമൊക്കെ കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്.ഭക്ഷണത്തിന്റെ പേരിൽ പോലും കൊലപാതകങ്ങൾ പതിവായ, ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾ നിരന്തരം വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന, അവർക്ക് വിദ്യാഭാസം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നതുമെല്ലാം സ്ഥിരം സംഭവങ്ങളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.ദളിതനായത്തിന്റെ പേരിൽ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത രോഹിത് വെമുലയും തിരോധാനം നടന്നിട്ട് മൂന്നക്ക ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇനിയുമൊരു വിവരവും ലഭ്യമല്ലാത്ത നജീബും വീണ്ടും ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നു.ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾക്ക് ആംബുലൻസ് സൗകര്യം പോലും ലഭ്യമാകാതെ തന്റെ ഉറ്റവരുടെ മൃതദേഹങ്ങൾ കിലോമീറ്ററുകൾ ചുമന്നുകൊണ്ട് പോവുന്ന ചിത്രങ്ങൾ കണ്ട് കണ്ണ് കലങ്ങാറുണ്ട്.വർഗീയ കലാപങ്ങളും വ്യാജ ഏറ്റുമുട്ടലുകളും ഭരണഘൂടത്തിന്റെ ഒത്താശയോടെ നടത്തപ്പെടുമ്പോൾ ഒരു ഭയത്തോടെയല്ലാതെ നമുക്കിപ്പോൾ ഇന്ത്യയിൽ ജീവിക്കുക സാധ്യമല്ല.

രാജ്യത്തെ അസഹിഷ്ണുത പരസ്യമായി പ്രകടിപ്പിച്ച് കലാകാരന്മാർ ഉൾപ്പടെ പരസ്യമായി രംഗത്ത് വന്നിരുന്നു.എന്നാൽ എല്ലാവരോടും ഭരണഘടനയുടെ തലപ്പതിരിക്കുന്നവർ തന്നെ 'പാകിസ്താനിലേക്ക് പോകൂ' എന്ന് ആക്രോശിക്കുമ്പോൾ വർഗീയ ധ്രുവീകരണമാണ് തങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമെന്ന് പരസ്യ പ്രഖ്യാപനം നടത്തുകയാണവർ.രാഷ്ട്രീയ കൊലപാതകങ്ങൾ കയ്യും കണക്കുമില്ലാതെ വർധിക്കുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവരെക്കാൾ ഒന്നെങ്കിലും നമ്മുടെ അക്കൗണ്ടിൽ വേണമെന്ന ലാഘവത്തോടെയാണ് രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ ജീവനെടുക്കുന്നത്.കോടികളുടെ കുംഭകോണങ്ങൾ പോലും പെറ്റികേസുകളിലും താഴെ ഒരുങ്ങുമ്പോൾ ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ കയ്യിൽ മാത്രം പണം കുമിഞ്ഞുകൂടുന്നു.പുറമേ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ വൈവിധ്യങ്ങളുടെ രാജ്യമാണ്  ഇന്ത്യ.എന്നാൽ അകമേ ജീവിക്കുന്നവർ ഓരോ നിമിഷവും തങ്ങളുടെ ജീവൻ ഹനിക്കപ്പെട്ടേക്കാമെന്നുള്ള പേടിയിലാണ്.വർധിച്ചുവരുന്ന സ്ത്രീപീഡനങ്ങളും ബാലപീഡനങ്ങളും ദിവസേന ന്യൂസ്കോളങ്ങളിൽ ഇടം നേടുന്ന വാർത്ത മാത്രമായി കലാശിക്കുന്നു.

ഇതാണോ ഗാന്ധിജിയും നെഹ്‌റുവും അംബേദ്കറുമൊക്കെ സ്വപ്നം കണ്ട ഇന്ത്യ.സ്വാതന്ത്ര്യസമരസേനാനികൾ ജാതി-മത-ലിംഗ ഭേദമന്യേ തോളോട് തോൾ ചേർന്ന് നിന്ന് പൊരുതി,മരണം വരെ കൈവരിച്ച് നമുക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിത്തന്നത് ഇങ്ങനെയൊരു ഇന്ത്യയെ വാർത്തെടുക്കാനല്ല.ഇന്ത്യ-പാക് വിഭജനത്തിന്റെ സ്മാരകം എന്നവണ്ണം അവശേഷിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥലമുണ്ട്.കാശ്മീർ.ഇരു രാജ്യങ്ങളും സ്നേഹം കൊണ്ട് മറുപടി കൊടുക്കേണ്ട സ്ഥാനത്ത് ബുള്ളറ്റുകൾ മറുപടി പറയുകയാണ് അവിടെ.സമാധാനം എന്തെന്നറിഞ്ഞിട്ട് കാലങ്ങളായ ജനത അവിടെയുണ്ട്.ഇവയൊക്കെയും നമുക്ക് മുന്നിൽ തെളിവുകൾ പോലെ അവശേഷിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടി എന്ന് പറയാനാവുക.?

പ്രതികരണങ്ങൾ ഒരുപാട് ഉണ്ടാവുന്നുണ്ട്.തങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദം പൊന്തിയേക്കാവുന്ന എല്ലാ രംഗങ്ങളിലും തങ്ങളുടെ കൈകടത്തലുകൾ നടത്തി ആവിഷ്കാരസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ തന്നെ ഇല്ലാതാകുന്ന പ്രവണത വർധിച്ച് വരികയാണ്.സംവിധായകരും നടന്മാരുമൊക്കെ തങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങളിലൂടെ ജനങ്ങളുമായി സംവദിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ സെൻസർ ബോർഡിൽ വരെ അധികാരം ഉറപ്പിച്ച് തങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളതും താരാട്ട് പാടുന്നതുമായവ മാത്രം സ്വീകരിച്ച് ബാക്കിയുള്ളവയെ കത്രികപ്പൂട്ടിന് ഇരയാക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ നിസാരവത്കരിക്കാവുന്നതല്ല.ആവിഷ്കാരസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ തന്നെ ഹനിക്കുന്ന ഇത്തരം പ്രവണതകൾ രാജ്യത്തെ അധഃപതനത്തിൽ നിന്ന് അധഃപതനത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

🔻"If the freedom of speech is taken away the dumb and silent we may be led, like sheep to the slaughter"- George Washington🔻

യുവാക്കൾ എന്ന നിലയിൽ ഇത്തരം ഫാസിസ്റ്റ് മനോഭാവങ്ങൾക്കെതിരെ നമുക്ക് ഒരുപാട് പ്രതികരിക്കാനാവും.എന്നാൽ അത് വീടിന്റെ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ഫേസ്ബുക്കിലെ സ്റ്റാറ്റസുകളിലും ഹാഷ്ടാഗുകളിലും ഒതുക്കാതെ സമൂഹമധ്യത്തിൽ ആവണം.ഏവരുടെയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ച് പറ്റാൻ നമ്മുടെ പ്രതികരണങ്ങൾക്ക് കഴിയണം.ഏതൊരു രാജ്യത്തിന്റെയും സ്വത്ത് അവിടുത്തെ യവ്വനമാണ്.ആ നിലയിൽ രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി നിലകൊള്ളാനും പുരോഗതിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം യത്നിക്കാനും നമുക്കാവണം.

ശരിയാണ്.സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.എന്നാൽ അത് 'ഇന്ത്യക്കാണ്'.'ഇന്ത്യക്കാർക്കല്ല'.സ്വാതന്ത്ര്യം ഇനിയും ഒരു വിദൂര സ്വപ്നമായി അവശേഷിക്കുകയാണ് നമ്മളിൽ.സ്വാതന്ത്ര്യദിനാശംസകൾ വെറും പ്രഹസനങ്ങളായി മാത്രം അവശേഷിക്കുമ്പോൾ ഓരോ ആഗസ്റ്റ് പതിനഞ്ചും ഓരോ ഓർമപ്പെടുത്തലാണ്.നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ ഇന്നിന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച്.അതുകൊണ്ട് തന്നെ ജാതി-മത-ലിംഗ ഭേദമന്യേ ഏത് സമയത്തും എവിടെ വേണമെങ്കിലും സുരക്ഷിതമായി സഞ്ചരിക്കാവുന്ന,ഏത് മതാടിസ്ഥാനത്തിലും ജീവിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന, ഭരണഘൂടങ്ങൾ ജനങ്ങളുടേത് കൂടിയാവുന്ന ഒരു സമയത്തു നമുക്ക് പറയാം ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചെന്ന്. അന്ന് ആശംസിക്കാം സ്വാതന്ത്ര്യദിനാശംസകൾ.

"എല്ലാം മറന്നൊന്നുറങ്ങിയ യാമങ്ങൾ
എന്നേക്കുമായി അസ്തമിച്ച് പോയ്, ഇന്നിനി
നമ്മിലൊരാളിന്റെ നിദ്രക്ക് മറ്റയാൾ
കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ കാവൽ നിന്നീടണം
ഇനി ഞാനുണർന്നിരിക്കാം
നീയുറങ്ങുക" -
മണ്മറഞ്ഞു പോയ പ്രിയകവി "ഒ.എൻ.വി"യുടെ ഈ വരികൾ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് നിർത്തുന്നു.

"ഒരു ഊണ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ അനവധിയാണ്..ഉള്ളറിഞ്ഞ് സന്തോഷിക്കുവാനും കൂട്ടുകൂടുവാനും എന്നിൽ പ്രേരണയായത് വഴിതെറ്റി വന്ന ആ ടിഫിൻ ബോക്‌സാണ്"



🔻Story Line🔻
ഭർത്താവിന്റെ സ്നേഹം പിടിച്ച്പറ്റാനായി തന്റെ പാചകത്തിൽ പുതിയ പരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തി ലഞ്ച് ബോക്‌സിൽ കൊടുത്തുവിടുന്ന ഇല..ആ ലഞ്ച്ബോക്‌സ് ഡബ്ബാവാലയുടെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ച് വൈകുന്നേരം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായം കേൾക്കുവാനുള്ള കാത്തിരിപ്പിലാണ് അവൾ..എന്നാൽ ഡബ്ബാവാലകൾ കൈമാറി കൈമാറി ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്ത് അവസാനം അത് എത്തിച്ചേരുന്നത് സാജനിലാണ്..ഭാര്യ മരിച്ചതിന് ശേഷം ഏകാന്തത അനുഭവിക്കുന്ന,മറ്റാരുമായും അധികം ചങ്ങാത്തം പങ്കിടാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത സാജനിൽ..ആ ഒരു വഴിതെറ്റൽ രണ്ട് പെരുടെയും ജീവിതം തന്നെ പല മാറ്റങ്ങൾക്കും വിധേയമാക്കുന്നതായിരുന്നു..
🔻Behind Screen🔻
Ritesh Batra എന്ന സംവിധായകന്റെ കന്നിസംരംഭം..ഷോർട്ട് ഫിലിമുകളിലൂടെ തന്റെ കഴിവ് തെളിയിച്ചിരുന്ന റിതേഷിന്റെ ആദ്യ ഫീച്ചർ ഫിലിം..ചിത്രത്തിന്റെ തിരക്കഥ ഒരുക്കിയതും അദ്ദേഹം തന്നെയാണ്..ഒരു നവാഗത സംവിധായകന് കിട്ടാവുന്ന ഏറ്റവും മികച്ച തുടക്കങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു ആ ചിത്രം..
അതിമനോഹരമായ ഒരു പ്രണയകഥയാണ് ലഞ്ച്ബോക്സിന്റേത്..മുംബൈ മഹാനഗരം പോലെ തിരക്കുള്ള ഒരു നഗരത്തിൽ ഒരാൾക് മറ്റൊരാളുടെ സ്നേഹവും വാത്സല്യവും കിട്ടുക എന്നത് തന്നെ വലിയ കാര്യമാണ്..എന്നാൽ അത് പല ഡബ്ബാവാലകൾ കൈമാറി ട്രെയിൻ കയറി വീണ്ടും ഡബ്ബാവാലകളുടെ കൈകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് ഒരു ലഞ്ച്ബോക്സിന്റെയും സ്നേഹത്താൽ തയ്യാറാക്കിയ ഊണിന്റെയും ഒരു കത്തിന്റെയും രൂപത്തിലാണ് വരുന്നത് എന്നതാണ് അതിന്റെ സൗന്ദര്യം..
ചെറുപ്പമായിരുന്നിട്ടും തന്നെ വേണ്ടത്ര സ്നേഹിക്കാത്ത ഭർത്താവിന്റെ പ്രീതി പിടിച്ച് പറ്റാൻ വേണ്ടി തയാറാക്കുന്ന ഭക്ഷണം മറ്റൊരാളാണ് കഴിച്ചതെന്ന് അറിയുമ്പോളുണ്ടാവുന്ന വിഷമം അവളിൽ നിന്ന് മായുന്നത് അത് രുചിച്ച ആൾ തന്നെ ഗൗനിക്കുന്നു എന്ന തോന്നൽ ഉണ്ടാവുമ്പോളാണ്..ആ ഭക്ഷണം രുചിച്ച സാജനാവട്ടെ സ്ഥിരം കടയിൽ നിന്ന് എത്തിക്കാറുള്ള ഒരേ രുചി കുറെ നാളുകൾക്കു ശേഷം മറ്റൊന്നിന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതിന്റെ അത്ഭുതത്തിലും എന്നാൽ സന്തോഷത്തിലുമാണ്..ഉൾവലിഞ്ഞ ഒരുവനായ സാജൻ, താൻ അഡ്രസ്സ് തെറ്റി വന്ന ഭക്ഷണമാണ് താങ്കൾ രുചിച്ചതെന്ന് പിറ്റേന്ന് ഇല ഒരു പേപ്പറിൽ എഴുതി ടിഫിനിൽ വെക്കുമ്പോഴാണ് അറിയുന്നത്..അതിനൊരു മറുപടിക്കത്തും അദ്ദേഹം അയച്ചു..അതൊരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു..
ചിത്രം കണ്ടിരിക്കുന്നവനെ അതിന്റെ താളത്തിനൊത്ത് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോവുകയാണ് സംവിധായകൻ..വളരെ ലളിതമായ, ഒരു നിമിഷം പോലും ബോറടിക്കാതെ സാജന്റേയും ഇലയുടെയും കൂടെ നമ്മളും സഞ്ചരിക്കുന്നു..കത്തുകളിൽ എന്താണെന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംശ നമ്മളിൽ എല്ലായ്‌പോഴും ജനിക്കുന്നു..ഇരുവരും പരസ്പരം താങ്ങും തണലും ആവുമ്പോൾ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ സന്തോഷവും ഇടക്ക് നൊമ്പരവും ഉടലെടുക്കും..അവർ കണ്ടുമുട്ടാൻ നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങളിലൊക്കെയും നമ്മളും ഒരു ഭാഗമാവുന്നത് പോലെ..ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കരുതലും വാത്സല്യവും നൽകാൻ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലോ എന്ന് പലപ്പോഴും നമ്മിൽ തോന്നിപ്പിക്കും..കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥ തന്നെയാണ് ചിത്രത്തിന്റെ നേടുന്തൂണ്..അങ്ങേയറ്റം അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു റിതേഷ് ഇങ്ങനെയൊരു മനോഹര ചിത്രം സമ്മാനിച്ചതിന്..
🔻On Screen🔻
ബോളിവുഡിലെ രണ്ട് പ്രതിഭകൾ..ഇർഫാൻ ഖാനും നവാസുദ്ധീൻ സിദ്ദിഖിയും..വേഷപ്പകർച്ചകൾ കൊണ്ട് ഓരോ സിനിമയിലും നമ്മെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നവർ..ഇരുവരേയും സ്ക്രീനിൽ ഒന്നിച്ച് കാണുന്നത് തന്നെ ഒരു സന്തോഷമായിരുന്നു..സാജനായി ഇർഫാൻ ഖാനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അസിസ്റ്റൻറ്റ് ആയി നവാസുദ്ധീനും ഗംഭീര പ്രകടനം..ഇരുവരും തമ്മിലുള്ള കെമിസ്ട്രി പല രംഗങ്ങളിലും മികച്ച ഫീലാണ് സമ്മാനിച്ചത്..
നിമ്രത് കൗറിന്റെ പ്രകടനവും ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു..ഒരു വീട്ടമ്മയായുള്ള ജീവിതം മനോഹരമായി സ്ക്രീനിലെത്തിച്ചു..മുകളിലത്തെ നിലയിലുള്ള ആന്റിയുമായുള്ള സംസാരം രസകരമായിരുന്നു..കത്ത് കിട്ടി വായിക്കുമ്പോളുണ്ടാകുന്ന ഇർഫാൻ ഖാന്റെയും നിമ്രത്തിന്റെയും സന്തോഷവും സങ്കടവും നമ്മിലേക്ക് പകർന്ന് തരും പോലെ തോന്നും..
🔻Music & Techinical Sides🔻
വളരെ ലളിതവും സന്ദർഭോചിതവുമായുള്ള പശ്ചാത്തല സംഗീതം..സന്ദർഭത്തിന് അനുയോജ്യമാം വിധം മനോഹരമായി കൂട്ടിച്ചേർത്തിരിക്കുകയാണ് സംഗീതം..ഗാനങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലും അതൊരു കുറവായി തോന്നുകയെ ഇല്ല..
ബോംബെയിലെ തെരുവുകളും സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതവുമൊക്കെ വളരെ റിയലിസ്റ്റിക് ആയി പകർത്തിരിക്കുകയാണ് ക്യാമറയിലൂടെ..ലോക്കൽ ട്രെയിനിലെ വൻ തിരക്കും ഡബ്ബാവാലകളുടെ കൂട്ടം കൂടിയുള്ള ഇരിപ്പുമൊക്കെ വളരെ രസകരമാണ്..ചിത്രത്തെ വളരെയധികം പിന്തുണക്കുന്ന ഘടകങ്ങളാവുന്നു ലളിതമായ പശ്ചാത്തല സംഗീതവും റിയലിസ്റ്റിക്കായ ഛായാഗ്രഹണവും..
🔻Final Verdict🔻
സ്നേഹവും കരുതലും ചേരുവകളാക്കിയ ഉച്ചയൂണ്..മനോഹരമായ ഒരു പ്രണയകഥ..ചിത്രം തീരുവോളം നമുക്ക് വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതിയാവും സമ്മാനിക്കുക..മനസ്സിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഒരുപിടി കഥാപാത്രങ്ങളും കഥാസന്ദർഭങ്ങളും താരങ്ങളുടെ മികച്ച പ്രകടനവും ചിത്രത്തിന്റെ മാറ്റ് കൂട്ടുന്നു..കാണാൻ വൈകിപ്പോയതിൽ ഖേദം തോന്നിയ ചിത്രങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ലഞ്ച്ബോക്‌സും സ്ഥാനം പിടിച്ചു..തീർച്ചയായും കണ്ടിരിക്കേണ്ട സിനിമ തന്നെയാണ് ഇത്..
My Rating :: ★★★★☆

"കോളേജിലേക്ക് അവൾ അഡ്മിഷൻ എടുത്ത് വരുന്നെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിച്ചില്ല അത് മെക്കിലേക്കാവൂന്ന്..ഇനി എന്തൊക്കെ കാണണോ എന്തോ"



🔻Story Line🔻
എവിടെയൊക്കെയോ കണ്ട് മടുത്ത കഥയാണ് ചിത്രത്തിലേത്..പെൺകുട്ടികൾക്ക് ക്ഷാമമുള്ള മെക്ക് ഡിപാർട്മെന്റ്..അവിടേക്ക് ഒരു പെണ്കുട്ടി കടന്നു വരുന്നു..റിയ..
മെക്കിലെ പ്രധാന അലമ്പനായ റൊമാരിയോയുടെ കളിക്കൂട്ടുകാരിയാണ് റിയ..ഒരവസരത്തിൽ അവർ ഒന്നിച്ച് ഒരു ഗോവൻ ട്രിപ്പ് പോവുന്നു..ആ യാത്രയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഉരിത്തിരിയുന്ന ചില സംഭവ വികാസങ്ങളാണ് ചങ്ക്സിന്റെ കഥാസാരം..
🔻Behind Screen🔻
കഴിഞ്ഞ വർഷത്തെ സൈലന്റ് ഹിറ്റായ ഹാപ്പി വെഡ്ഡിങ്ങിന്റെ സംവിധായകൻ ഒമർ ലുലുവാണ് ചങ്ക്സ് അണിയിച്ചൊരുക്കിയിരിക്കുന്നത്..അനീഷ് അഹമ്മദ്,സനൂപ് തൈക്കൂടം,ജോസഫ് വിജേഷ് എന്നീ മൂവർ സംഘമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ തിരക്കഥ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്..ഒട്ടും പ്രതീക്ഷയോ പബ്ലിസിറ്റിയോ ഇല്ലാതെ വന്ന ഹാപ്പി വെസ്സിങ്ങ് തീയറ്റർ വിട്ടത് മികച്ച വിജയം കൊയ്തുകൊണ്ടായിരുന്നു..എന്നാൽ വ്യക്തിപരമായി അതിലെ പല ഘടകങ്ങളോടും വിയോജിപ്പുണ്ടായിരുന്നു..തട്ടിക്കൂട്ട് കഥയും   ദ്വയാർഥ പ്രയോഗങ്ങളും കുത്തിനിറച്ച ഒരു ചിത്രം മാത്രമായി ഈയുള്ളവന് അനുഭവപ്പെട്ട ചിത്രമായിരുന്നു ഹാപ്പി വെഡ്ഡിങ്ങ്..വൻ വിജയമായതോടെ സോഷ്യൽ മീഡിയകളിൽ സജീവമായിരുന്ന സംവിധായകൻ തന്റെ രണ്ടാം ചിത്രത്തിനും വമ്പൻ പ്രൊമോഷനാണ് നൽകിയത്..മറ്റുള്ള പുതുമുഖ സംവിധായകരും കൊച്ച് ചിത്രങ്ങൾ ഒരുക്കുന്നവരും മാത്രകയാക്കേണ്ട തരത്തിൽ ഉള്ള പ്രമോഷൻ..ആദ്യ ദിനത്തിൽ ചിത്രത്തിന് തടിച്ച്കൂടിയ യൂത്തന്മാരും ഈ പ്രമോഷന്റെ ഫലമായുണ്ടായത് തന്നെ..
ആദ്യ ചിത്രത്തിൽ കുറച്ച് പോരായ്മകൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അടുത്ത സംരംഭത്തിൽ അദ്ദേഹം മെച്ചപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്..എന്നാൽ അത് സ്ത്രീവിരുദ്ധതയുടെയും ദ്വയർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങളുടെയും അതിപ്രസരത്തിലാണെന്ന് മാത്രം..ആദ്യ സിനിമയിൽ നായകന്റെ സഹപാഠി ആയിരുന്നു അതിന് ഇരയായതെങ്കിൽ രണ്ടാം ചിത്രത്തിൽ അറിവ് പകർന്ന് കൊടുക്കുന്ന അധ്യാപികയിൽ നിന്നും തുടങ്ങുന്നു അശ്ലീലത..ആദ്യ രംഗത്തിൽ തന്നെ ചിരി ഉണർത്തുവാനായുള്ള 'ടീച്ചറിന്റെ വട' പോലുള്ള പ്രയോഗങ്ങളിൽ നിന്ന് അത് തുടങ്ങുന്നു..അടുത്ത ചിത്രത്തിൽ ഇരയാവാനുള്ള ഭാഗ്യം ആർക്കാണോ..പിന്നീടങ്ങോട്ട് അവയുടെ ഘോഷയാത്ര ആയിരുന്നു..പുട്ടിന് പീര പോലെ ഓരോ കൗണ്ടർ ചലികളും..അതും നനഞ്ഞ പടക്കങ്ങൾ..നായികയുടെ വരവായപ്പോൾ അടുത്ത ഐറ്റം എത്തി..നായികയെ ശെരിക്കും 'മുതലാ'ക്കി എന്ന് തന്നെ പറയേണ്ടി വരും..ചിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ദ്വയാർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങളെ മാത്രമേ ഞാൻ ആശ്രയിക്കൂ എന്നുള്ള സംവിധായകന്റെ പരസ്യമായ പ്രഖ്യാപനമാണ് ചിത്രത്തിലെ ഓരോ കോമഡികളും..
ശുദ്ധാഹാസ്യത്തിന്റെ ഒരു മേമ്പൊടി പോലുമില്ല ചിത്രത്തിൽ..എനിക്ക് ചിരി വന്ന രംഗങ്ങൾ വിരലിലെണ്ണാവുന്നവ മാത്രം..അതോ യൂത്തന്മാരെ മാത്രം മതി, ഫാമിലി വേണ്ട എന്നാണോ..അങ്ങനെയെങ്കിൽ വൈകാതെ ദ്വയാർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങളുടെ ബ്രാൻഡ് നെയിം ആയി മാറാൻ സംവിധായകന് സാധിക്കും..
മെക്കിൽ ഒരു റാണി വന്നിട്ട് ആകെ ഒരു രംഗം മാത്രമാണ് ക്ലാസ്സ്മുറിയിലായി ഉള്ളത്..കോളേജ് ലൈഫിന്റെ മേന്മയായി അധികം രംഗങ്ങളോ അതിന്റെ ഫീൽ തരാൻ ഉതകുന്ന യാതൊന്നും ചിത്രത്തിലില്ല..കോളേജ് പിള്ളേർ എന്നാൽ വായിനോക്കികളും വെള്ളമടി ടീംസും മാത്രമാണെന്ന് തോന്നിപ്പോവും വിധമാണ് ചിത്രീകരണം..പേരിന് പോലും ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ഒരു നല്ല വശം കാണിക്കുന്നില്ല എന്നത് മോശം തന്നെ..അങ്ങനെ വെറും തട്ടിക്കൂട്ടി ഒരുക്കിയിരിക്കിന്ന ഒരു കഥ മാത്രമാവുന്നു ചങ്ക്സിന്റേത്..
കട്ടപ്പനയിൽ ഹൃതിക് റോഷനിലെ നായകനെ പോലെ വെളുത്ത പെണ്ണിനെ പ്രേമിക്കുന്ന കറുത്തവൻ എന്ന അപകർഷത പേറി നടക്കുന്നവനാണ് നമ്മുടെ നായകനും..എന്നാൽ ഇത്തവണ തൊലിനിറത്തെ കളിയാക്കുന്നത് ഇത്തിരി കൂടിപ്പോയി..ഇത്തിരി അല്ല ഒത്തിരി..നായകനോട് ഇടപഴകുന്ന എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളെക്കൊണ്ടും ഓരോ ഡയലോഗെങ്കിലും മറക്കാതെ പറയിക്കുവാൻ സംവിധായകൻ ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്..എന്തിനേരെ പറയുന്നു,നായിക പോലും..എന്നാൽ പെട്ടെന്നുള്ള മലക്കം മറിച്ചിൽ കൂടി കണ്ടപ്പോൾ അന്തംവിട്ട് ഇരിക്കാനേ പറ്റിയുള്ളൂ..
ആദ്യ ചിത്രത്തിലെ പോലെ തന്നെ ക്ലൈമാക്സിൽ ട്വിസ്റ്റുകളാണ്..അടപടലം ട്വിസ്റ്റ്..ട്വിസ്റ്റോട് ട്വിസ്റ്റ്..അസഹനീയം തന്നെ..മിനിറ്റിന് മിനിറ്റിന് പാട്ടുകൾ കൂടി ആയപ്പോൾ ആഹാ..കൂടെ ഭരണിപ്പാട്ടിന് സമമായ ഡയലോഗുകളും..
യൂത്തന്മാരെ മാർക്കറ്റ് ചെയ്ത് പരമാവധി തീയറ്ററിൽ എത്തിക്കാൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചതിനാൽ ചിത്രം വിജയിക്കാതിരിക്കില്ല..എന്നാൽ എല്ലാ തവണയും ഇങ്ങനെതന്നെ ആയെന്ന് വരില്ല..
🔻On Screen🔻
നായകനായ റൊമാരിയോ ആയി എത്തിയത് ബാലു വർഗീസ് ആണ്..പ്രകടനം മോശം പറയാനില്ല..എന്നാലും സെലക്ഷനിൽ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ നല്ലൊരു ഭാവി ഉണ്ടാവും..നായിക ഹണി റോസ് ഫീൽഡ് ഔട്ട് ആവതിരിക്കാൻ എന്തും കാണിക്കും എന്ന മട്ടിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു ചിത്രം കമ്മിറ്റ് ചെയ്തത്..നല്ല വെറുപ്പിക്കൽ ആയിരുന്നു..നടിയുടെ ശരീരഘടന പരമാവധി ചൂഷണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..
ധർമജൻ മാത്രമാണ് ഇടക്ക് ആശ്വാസം പകർന്നത്..ചില രംഗങ്ങളിൽ ചിരിപ്പിക്കാനായി..കുപ്പി,സിദ്ദിഖ്,ലാൽ,കൈലാഷ്,ഹരീഷ് തുടങ്ങി വൻ താരനിര തന്നെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു കാര്യവും ഇല്ലായിരുന്നു..എന്തിനോ വേണ്ടി കുറേ റോളുകൾ..ഗണപതി കിട്ടിയ കാശിന്റെ ഇരട്ടി പണിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്..നിലം തൊട്ടിട്ടില്ല പുള്ളിക്കാരൻ..കുപ്പിയുടെ പ്രകടനം നന്നായിരുന്നു..നല്ല റോളുകൾ ചെയ്യാൻ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നു പുള്ളിക്കാരന്..
🔻Music & Technical Sides🔻
ഗോപി സുന്ദർ ഒരുക്കിയ പശ്ചാത്തലസംഗീതം Big B, സാഗർ ഏലിയാസ് ജാക്കി,തട്ടത്തിൻ മറയത്ത് തുടങ്ങിയവയുടേത് ഒഴിച്ചാൽ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളിലേത് ശരാശരി മാത്രം..പാട്ടുകൾ വെറും തട്ടിക്കൂട്ട്..അതും തുരുതുരാ ഇട്ട് ക്ഷമ പരീക്ഷിച്ചു..റിപ്പീറ്റ് മോഡിൽ ഇട്ട പല പശ്ചാത്തലസംഗീതവും വെറുപ്പിച്ചു..
ഛായാഗ്രഹണവും മികവ് പുലർത്തിയില്ല..ഗോവൻ രംഗങ്ങളും അവസാനത്തെ ഗാനവും കൊള്ളാം..പിന്നെ നായികയുടെ ശാരീരികവടിവും പറ്റുന്നത്ര ഒപ്പിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്..
🔻Final Verdict🔻
തട്ടിക്കൂട്ട് കഥയും ദ്വയാർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങളും വർണവിവേചനവും സ്ത്രവിരുദ്ധതയും എല്ലാം കൂട്ടിക്കലർത്തിയ ഒരു അറുബോറൻ സൃഷ്ടി..കൂട്ടുകാരുമായി ചിത്രം കാണാൻ പോവുന്ന യൂത്തന്മാർക് സിനിമ ഇഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം..എന്നാൽ കുടുംബസമേതം പോകരുത്..അത്ര നിർബന്ധം ആണെങ്കിൽ മായമോഹിനിയും കസബയുമൊക്കെ കുടുംബസമേതം വീട്ടിലിരുന്ന് കാണുക..
സംവിധായന്റെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ ഞാനും ഒരു പാൽകുപ്പിയായി..
ഇത്തരം സൃഷ്ടികൾ വിജയിപ്പിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ മലയാള സിനിമയെ പിന്നോട്ടടിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്..അതും വളരെ മികച്ച സിനിമകൾ റിലീസ് ചെയ്യുന്ന ഈ സമയത്ത്‌..വീണ്ടും ഈ പ്രവണത വർധിച്ച് വരാൻ തക്ക പ്രോത്സാഹനം കൊടുക്കരുത്..കുറച്ച് തുണ്ട് ക്ലിപ്ലിങ്ങ്സുകൾ കൂടി തിരുകിക്കയറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ 'A' പടം ഓടുന്ന വല്ല തീയേറ്ററുകളിൽ ഇറക്കാമായിരുന്നു..നല്ല ചിത്രങ്ങൾക് ഓടാനുള്ള സെന്ററുകൾ കിട്ടിയേനേ..
സിനിമയുടെ ആദ്യ രംഗം മുതൽ ഒരു സംശയം ഉടലെടുത്തിരുന്നു..എന്നാലും ചങ്ക്സിങ്ങനെ ക്ലീൻ 'U' സർട്ടിഫിക്കേറ്റ് കിട്ടി..??ഇനി സെൻസർ ബോർഡ് ഉറങ്ങിപ്പോയോ ആവോ..
My Rating :: ★☆☆☆☆